Woensdag 16 mei – aankomst in Oostende
Het sloeg allemaal een beetje tegen vandaag – ik wilde op tijd in Oostende zijn om daar nog één en ander te kunnen gaan kopen en dus moest alles snel gaan.
Tegen 15u30 had ik gedaan met mijn praktijkexamen van de brommer. Tot ongeveer een half uur NA de proef zat ik nog steeds te bibberen van de zenuwen – maar, na de tweede poging, was ik dan toch geslaagd. Toen ben ik dus snel naar huis gereden, heb ik mijn reeds ingepakte bagage meegegritst en ben ik naar de tram gestapt. Die moest daar normaalgezien arriveren om 16u03 maar er was blijkbaar weer eens iets mis want er kwamen opeens 4 trams tegelijkertijd opgereden. 6 minuten te laat, natuurlijk – ik moest me dus serieus haasten om de rechtstreekse trein van 16u40 nog te halen.
Twee haltes verderop stapten er 2 dames met evenveel kinderwagens op en die zetten ze natuurlijk in het midden van de weg – snel de tram verlaten zou er dus misschien niet inzitten. Bovendien kwam één van de dames met een luid kreisende baby (die produceerde volgens mij wel 200 decibel …) vlak naast mij zitten. Héérlijk (maar niet heus …). Onderweg stapten dan nóg eens 2 kinderwagens op, en toen brulbaby 1 afstapte begon baby 2 te bleiten. Grrrr …
Enfin, toen ik dan aan de halte Astrid was waren de kinderwagens gelukkig weg. Ik heb me zo goed en zo kwaad als ik kon naar het station gehaast en heb mijn trein nog net gehaald. Oef ! Gelukkig was ik deze middag al een ticket gaan kopen (wat me een bom geld gekost heeft, maar dat is dan weer een ander verhaal !) want anders had ik de trein zeker gemist.
Omstreeks 18u10 was ik dan in Oostende. Schipper Wilfried had me ondertussen opgebeld om me de code voor de steiger te geven. Hij wist me ook te vertellen dat de eigenaar van de Marmatoo waarschijnlijk wel op de boot zou zijn. Er zat echter geen kat aan boord – ik heb mijn bagage dus maar binnen gekieperd (de deur stond open) en dan ben ik naar Delhaize gaan winkelen.
Tegen 19u zijn Wilfried en zijn vriendin Ingrid dan gearriveerd. Ze hebben zich geïnstalleerd en zijn vervolgens nog wat gaan eten. Ongeveer 10 minuten nadat ze weg waren kwam de eigenaar van de Marmatoo dan op de proppen. Na wat uitleg en een paar vragen vertrok hij (naar huis ?).
Ik heb de klok verder niet echt meer in het oog gehouden, maar Katja is ongeveer een uurtje later in Oostende aangekomen, even daarna waren Trudi en Rikkert er ook (die waren met de auto vanuit Den Haag gekomen). Trudi had de boodschappen bij – en ik die schrik had dat we onderweg nog veel zouden moeten bijkopen … Ik denk dat Trudi zowat de halve Albert Heyn leeggekocht heeft ! We hebben de auto leeggehaald en de boot volgepropt. Het was geen sinecure om overal een plaatsje voor te vinden, maar ’t is ons gelukt. Terwijl we met de boodschappen bezig waren is dan ook Dirk (schoolkameraad van Wilfried) aangekomen.
Het laatste bemanningslid moest helemaal van Engeland komen. Cor, de broer van Trudi, had de ferry vanuit Dover genomen en belde dat hij op de autostrade in Jabbeke (“Jabbeukkeu”) stond te wachten. Trudi is dan, samen met Katja, Cor gaan afhalen.
En toel viel Rikkert zijn euro dat hij geen slaapzak had meegebracht. Probleempje … Uiteindelijk zijn Rikkert en Dirk dan maar terug naar Dirk thuis gereden (gelukkig woont die in Brugge) om daar nog een slaapzak te halen. Ik vermoed dat we uiteindelijk tegen middernacht wel geïnstalleerd waren – behalve Rikkert en Dirk dan, die pas tegen 1u terug aan boord waren. Laat de vakantie nu maar beginnen ! Gààn met die banaan !
Donderdag 17 mei – naar Ramsgate ?
We zijn opgestaan om 7u omdat Wilfried de schutting van 8u wilde halen. Ramsgate is immers niet bij de deur. Er wàs echter geen schutting om 8u, pas tegen 8u30 konden we buiten varen. Tegen dat we dan goed en wel buiten lagen was het al ongeveer 9u30.
Hoewel er een flinke wind voorspeld was (zo’n 5 à 6 beaufort, en die kwam natuurlijk uit de verkeerde richting – of wat had je gedacht) was daar niet veel van te merken – we gingen met moeite vooruit. Volgens de meterkes op de Marmatoo hebben we iets sneller dan 3 knopen gevaren (het record van de dag was geloof ik voor Ingrid). Gelukkig is er van de voorspelde regen ook niet veel in huis gekomen, dat is ook al iets !
Onderweg heeft zowat iedereen eens aan het stuur gestaan. Voor sommigen onder ons was dit pas de eerste of de tweede keer, maar daar merkte je niet veel van. Na een aantal uren met een slakkegangetje vooruitgang gemaakt te hebben werd dan maar beslist dat naar Ramsgate zeilen niet voor vandaag zou zijn. Aan dit tempo zouden we daar, als we geluk hadden, tegen een kot in de nacht aankomen. Niet bepaald een aangenaam vooruitzicht. Het is dus, na eerst even Calais overwogen te hebben, Duinkerke geworden.
Op een bepaald moment was het wel even spannend. Even voor Duinkerke zagen we een cardinale (?) boei en achter die boei lag het water vol met kleine zwarte en gele bollen. Waarschijnlijk waren het vissersnetten … Probleem was dat dit volgens de kaart helemaal niet kon kloppen. Maar ja, als er natuurlijk alleen maar kaarten van 1992 aan boord zijn dan kan je het wel eens voorhebben dat één en ander niet meer klopt (tip voor de eigenaar : koop eens nieuwe kaarten, man !) We hebben dus in alle haast het roer moeten omgooien en onze koers moeten verleggen. Ongeveer een uurtje later waren we dan in Duinkerke.
We hebben ons in de haven aan de bezoekerssteiger vastgelegd, en van de havenmeester mochten we daar blijven liggen want de rest van de haven lag blijkbaar al vol. En toen kwam de Franse douane op ons af. Wat er precies aan de hand was dat weet ik niet, maar ’t was wel opvallend dat ze enkel bij ons zijn langsgekomen. Wilfried moest alle papieren van de boot tonen. Nieuwe regels, misschien ?
Of waren wij behekst ? Want voor ons en achter ons lagen de boten allemaal twee rijen dik, maar bij ons wou blijkbaar niemand komen liggen. Nou ja, toch niet tot heel laat op de avond, toen is een redelijk oude zeilboot met veel moeite naast ons komen liggen (’t was blijkbaar de eerste keer dat de stuurman dit manoeuvre deed – en dat was wel te merken eigenlijk).
Katja en ik zijn de havenmeester gaan betalen (die was eigenlijk al weg ondertussen, maar ze hebben ‘m van zijn boot geplukt) en we hebben meteen jetons voor de douche gekocht (1,5 euro per jeton, alsjeblieft …). Ingrid en Katja hebben dan de goulash opgewarmd die Wilfried dinsdag thuis al had klaargemaakt. Na het eten zijn enkelen gaan douchen en omstreeks 23u zijn we in bed gekropen want morgen zouden we om 7u moeten opstaan (om tegen 8u te vertrekken naar Ramsgate).
’t Heeft even geduurd voordat ik de slaap kon vatten want mijn kamergenoot snurkt. Ik kreeg een déja-vu van vorige zomer …
Vrijdag 18 mei – naar Ramsgate, deel 2
Iedereen wakker om 7u, het ontbijt werd klaargezet en nog een paar mensen zijn snel gaan douchen. Het is dan uiteindelijk toch niet gelukt om tegen 8u te vertrekken, pas een half uurtje later waren we weg. Maar ver zijn we in eerste instantie niet geraakt …
Hoewel de dieptemeter écht wel aangaf dat het nog 2,70m diep was zijn we in de havengeul van Duinkerke vastgelopen. En met “vast” bedoel ik dan ook wel muurvast ! Nadat we daar al zo’n minuut lagen begon de dieptemeter opeens van zijn rekker te maken, nu was het opeens “shallow” (ja, dàt hadden we dus zélf al wel gemerkt), de dieptemeter gaf nu 0,80m aan. Ik weet niet hoe diep de Marmatoo steekt, maar we geraakten dus zeker niet uit eigen beweging uit de modder. We hebben nog geprobeerd om met zijn allen aan één kant te gaan hangen, maar dat heeft niks uitgehaald.
Even later is een zeilboot ons komen helpen. Dirk en Wilfried hadden een lijn klaargemaakt en die werd naar de andere boot gegooid. Maar alle moeite ten spijt, we geraakten niet los. Op den duur kwam er zwarte rook uit de motor van de andere boot !
Dan is er een tweede zeilboot komen helpen. Ook aan hen werd een lijn gegeven. Ook zij trokken uit volle macht, maar niks hoor, we lagen zo vast als een huis. Zelfs als beide zeilboten tegelijkertijd trokken bleven we nog in de modder steken.
En dan kwam er een motorbootje (lesbootje) opdagen. Die hadden blijkbaar een krachtiger motor dan de beide zeilboten tesamen want na een beetje trek- en sleurwerk kregen zij ons wél los. Oef, wat een geluk ! We hebben hen een fles wijn gegeven als dank en dan hebben we het ruime sop gekozen.
Op naar Ramsgate ! De wind was nu wél krachtig, men had 5 à 6 beaufort voorspeld, met stoten tot 7. Dat beloofde … Om naar Engeland te varen zouden we scherp aan de wind moeten zeilen, het werd dus een woelige trip. En dat vonden de eitjes blijkbaar ook. We hadden ze veilig gezet in de oven (althans, dat dachten we toch) maar ik vermoed dat de tikkeneikes zich daar niet goed voelden want op een bepaald moment keilde heel de inhoud van de oven tegen de vloer. Katja is de boel gaan opkuisen (wonder boven wonder waren de meeste eitjes nog heel !). En toen is de bank in de carré uit de vloer losgekomen. Die bleek met een paar veel te kleine vijsjes vastgezet te zijn (Bavaria, wat wil je …) en was dus niet bestand tegen het geweld van 6 beaufort.
Wat er trouwens met de meterkes van de Marmatoo aan de hand is dat mag Joost weten, maar zeg nu zelf : met een 42-voeter en een wind van 6 beaufort moet je toch wel sneller kunnen gaan dan 4,9 knopen door het water, niet ? Nou, volgens onze boot dus niet.
Nadat we al een paar uur gevaren hadden bleken twee mensen zich niet meer erg goed te voelen. Omdat we nog een heel eind voor de boeg hadden werd dan besloten om rechtsomkeert te maken. Het heeft niet veel zin om door te varen met zeezieken aan boord, ’t moet nog leuk blijven, niet ? Wie weet willen de mensen anders nooit meer gaan zeilen en dàt kan niet de bedoeling zijn !
We hebben nog even overwogen om Calais te proberen, maar omdat er daar een aantal zandbanken voor de ingang van de haven liggen waardoor we een omweg zouden moeten varen werd beslist om toch maar naar Duinkerke terug te keren. Met nu de wind in de rug (en het zonnetje dat lekker begon te schijnen) was het verder een rustige en snelle tocht.
We waren dus vrij vroeg in de haven. Dit keer hadden we niet het geluk dat we aan de steiger konden gaan liggen, we hebben ons dus naast een andere boot geparkeerd. Katja en ik zijn weer de havenmeester gaan betalen (“zijn jullie daar terug ?”) en we hebben nog douchejetons gekocht. De havenmeester vroeg of we aan de bezoekerssteiger wilden blijven liggen of dat we misschien liever naar een ponton wilden verhuizen – maar dat leek ons niet nodig.
Terug aan boord besliste Katja om boodschappen te gaan doen, we hadden namelijk zout nodig om de eitjes te bakken (ontbijt voor morgen) en bakboter was ook niet aan boord (niet te geloven, zoooooveel boodschappen en toch waren er nog dingen die ontbraken). Ik ben dan meegegaan, naar de Lidl in de stad.
Op weg terug naar de haven zijn we Ingrid en Wilfried tegengekomen die een stapke in de wereld wilden zetten. Ze zouden tegen 19u terug aan boord zijn.
De rest van de bemanning was in tussentijd te weten gekomen dat de boot waar we naast lagen de volgende ochtend om 4 uur zou vertrekken. Gezellig ! Maar op de terugweg naar de boot hadden Wilfried en Ingrid aan de havenmeester gaan vragen of we niet ergens anders mochten gaan liggen, en dat mocht gelukkig. We hebben ons dan eerst verlegd, en toen zijn Katja en Trudi (met de deskundige hulp van groentesnijder Rikkert) aan het avondeten begonnen. Handyman Cor die had de bank al terug vastgezet (met dikkere en langere schroeven). Bij de zoektocht naar materiaal is trouwens ontdekt dat er in de boot verschillende kastjes waren waar een paar centimeter water in stond. Eén van de gereedschapskistjes daar stond zelfs water in ! Het water is uit de kastjes gehaald, maar dat had niet veel effect want de volgende dag stond het terug vol … Ik had vandaag tijdens de tocht trouwens ook al gehoord dat er water in de boot zat. We waren verdorie precies met een zwembad aan het zeilen … Ik denk dat ge wat zou zien moest ge de vloerplanken van de boot wegnemen …
Het avondmaal bestond uit een hele hoop macaroni met bijhorende saus. D’r was denk ik genoeg om nog 5 man extra eten te geven, maar ’t was wel lekker (ik heb de paprika’s er wel uitgevist). Als dessert hadden we een grote chocoladetaart, die Ingrid en Wilfried in de stad gekocht hadden (verrassing !) Na het avondeten hebben we de afwas gedaan en dan zijn we gaan slapen. Er was beslist om zaterdag om 8u op te staan.