Mei 2005 : Patrick zijn charter-dooptocht !
Het eerste weekeind voor Patrick Hamendt (als schipper bij de toenmalige chartermaatschappij "Sailing the North Sea") zit erop ! En ’t was meteen een straffe vuurdoop, want we waren maar met twee aan boord … We hebben allebei nog geprobeerd om volk te vinden om mee te gaan maar dat is op niets uitgedraaid … tja, ’t was natuurlijk voor iedereen nogal kort dag. En Cindy zag het niet zitten om dochterke Leticia achter te laten … Achteraf vertelde Patrick me dat hij er wel mee ingezeten heeft dat we maar met twee aan boord zouden zijn. Maar het is allemaal goed gelopen !
We zijn dus met het zeiljacht Eole gaan varen (een Westerly Regatta 33), vertrek vanuit Zeebrugge. We zijn maar vanaf zaterdagochtend aan boord gegaan omdat we van de vrijdag op een appartementje in Wenduine zaten (ook wel handig !). Voordat we buiten vaarden moesten we nog gaan tanken. Afvaren uit de box ging perfect, en aanleggen aan de steiger om te tanken ook. Even wachten op de havenmeester, dan de tank laten vollopen (zo’n 46 liter), betalen, en dan konden we vertrekken. Ook dit is goed gegaan.
Tegen de verwachtingen in was het mooi weer de zaterdag. Ik had natuurlijk geen zonnecrème bij dus ’t was lekker rood aanbranden geblazen. Ik had me voorzien van m’n zeilpak, een t-shirt met lange mouwen, een t-shirt met korte mouwen, een fleece trui en een windstopper jack – maar tussen afvaren in Zeebrugge en het buitenvaren heb ik zowat alles uit kunnen trekken – enkel de t-shirt met korte mouwen en de windstopper bleven over (was voldoende om geen kou te krijgen).
We zijn richting Blankenberge vertrokken, met ruime wind. Er ligt op Eole geen bulletalie klaar dus we hebben voor de veiligheid maar afgekruist. Even voorbij Wenduine (waar Cindy, Leticia en de rest van de familie op een appartementje zaten) en dan zijn we teruggedraaid richting Zeebrugge. En wij waren niet de enigen die gedraaid zijn – de wind deed ook ijverig mee. Dus bij het terugkeren naar Zeebrugge konden we weer afkruisen ! Ik kan je wel vertellen dat we het gijpen nu goed in de vingers hebben (ikke aan het roer en Patrick aan de genua en grootschoot). By the way : ik heb bijna heel de dag gestuurd ! Flink hé ;-) Onderweg hebben we nog een blinde passagier opgepikt : een vogeltje (roodborstje ?) dat moe was en blijkbaar een lift wilde vloog op een bepaald moment recht de boot binnen. Maar dat beestje is na een tijdje zonder dat we het gezien hebben terug naar buiten gevlogen. Tegen dat we voor Zeebrugge lagen was de wind zowat helemaal weggevallen (5 knopen of minder). We hebben even gedobberd maar na een tijdje werden we dat wel beu dus hebben we de motor opgezet en zijn we binnengevaren.
Het aanleggen in de box ging gewoon perfect ! Datgene waar Patrick het meeste schrik voor had (de motormaneuvers) …
We hebben alles vastgemaakt en opgeruimd en toen zijn we naar Wenduine gegaan, om op het appartement te eten.
’s Avonds tegen 23u zijn we terug aan boord gegaan. Patrick heeft nog geprobeerd om de verwarming op te zetten maar dat ging niet – die kreeg blijkbaar geen stroom (was nochtans hersteld) … Gelukkig was het dit keer warm genoeg aan boord – dus ik heb geen twee dagen aan een stuk kou moeten lijden zoals twee weken tevoren !
Zondag zijn we opgestaan om 8u30. We hebben op het gemakske een douche genomen (met water dat nét warm genoeg was), ontbeten en tegen 10u zijn we dan vertrokken. Alweer een geslaagd manoeuver. Eenmaal buiten stond er niet zo heel veel wind, rekening houdend met de stroming, beslisten we om dan maar weer richting Blankenberge te varen. We hadden niet veel zin om een groot stuk op motor te moeten voorttuffen. Achteraf gezien bleek dat niet nodig geweest te zijn want al snel wakkerde de wind aan tot zo’n 15 knopen, maar soit …
Ook nu weer stralend weer ! Veel zon, een lekker windje, niet te koud, allez, wat moet een mens nog meer hebben hé ?! Het was dus perfect zeilweer. Dit keer heb ik niet zoveel gestuurd, maar ’t was wel zalig. We hebben alle koersen uitgeprobeerd, een mens moet toch bezig blijven … We vlogen tot voorbij Wenduine (zeilt goed, dien Eole !), zijn teruggedraaid en vlogen terug richting Zeebrugge. We hadden toen nog tijd op overschot, dus vaarden we nog maar even een stuk de zee op, dan terug tot voor Blankenberge, en dan richting haveningang. Motor opgezet, zeilen neergelaten, binnengevaren.
Het aanleggen in de box is dit keer niet zo perfect gelopen. Ik was zo snel mogelijk met het achterste landvast afgestapt op de steiger en had die landvast teruggegeven aan Patrick. Dan moest ik naar voor gaan om te punt tegen te houden. Maar de boot had net te weinig snelheid om helemaal tot van voor te geraken en dan begon (reeds in de box) de punt af te drijven naar stuurboord. Het zag er even niet zo goed uit. De boot naast ons werd zachtjes geraakt door de onze maar dit kon geen kwaad omdat de snelheid waarmee dit gebeurde zo laag was dat er onmogelijk schade aangericht kon worden. Patrick heeft dan even gas vooruit gegeven, het zaakje gecorrigeerd en dan hebben we netjes aan kunnen leggen. Weer een ervaring rijker dus.
Tijd om alles op te ruimen, weg te bergen en op te kuisen (veel was er niet vuil want we hebben maar één keer aan boord gegeten : het ontbijt op zondag). Patrick belde nog even naar grote baas Dirk De Ploey om hem ervan op de hoogte te brengen dat we veilig gearriveerd waren en dan reden we naar Wenduine.
Het was een héél leuk en tof weekeind ! Op naar ’t volgende ?
Dirk De Ploey, den "baas" van "Sailing the North Sea"