Week 2 – 15 tot en met 24 juli
Straks bemanningswissel – bemanning 1 gaat naar huis, bemanning 2 komt aan boord.
(bemanning 2 : Erika, Jef, Bianca en ik)
Straks bemanningswissel – bemanning 1 gaat naar huis, bemanning 2 komt aan boord.
(bemanning 2 : Erika, Jef, Bianca en ik)
Ons ligplaatsje in Honfleur;
Vrijdag 15 juli
Op om 6u30, vertrokken om 8u20. Het is maar een waterzonnetje maar de zon schijnt dan toch ! Fris op het water, weinig wind dus het wordt weer motoren. Geen grote tocht vandaag, om 10u50 waren we al in Honfleur (na 12,37 Nm). En dan werd het opeens warm ! Pokkewarm !
Hoewel er een binnenhaventje is hebben we ons aan een ponton gelegd net buiten de stad. Voor de bemanningswissel een goed idee want het was zo enorm druk in Honfleur, als ze daar in de weg hadden moeten gaan staan met de camionette om dan toch wel een uur kwijt te zijn met in- en uitladen dat was helemaal niet leuk geweest. Het is hier bovendien lekker rustig.
Katja vloog er meteen in – in de grote kuis. De binnenkant van de Croeso was achteraf zo proper als wat. En ik heb de buitenkant gepoetst – al het zout moest van het dek af. Wat een heerlijk temperatuurtje zeg !
Om kwart na 1 ’s middags arriveerde bemanning 2 – in een spiksplinternieuwe camionette (nog maar een week oud). En daar kwam me een hoop eten en drinken uit, amai zeg ! 1 ding was in ieder geval zeker : verhongeren of uitdrogen zouden we zeker niet doen …
Alles werd uitgeladen en aan boord ingeladen en het gerief van Roger en Katja werd in de camionette gestoken. Tegen 14u vertrokken zij huiswaarts. Alhoewel … Even later kregen we telefoon : Roger was te voet terug op weg naar de boot : hij was in z’n haast z’n rugzak aan boord vergeten …
Toen eindelijk al het gerief in kasten, schuifjes en onder de zetels weggestouwd was en iedereen zijn of haar slaapplekje aan boord geïnstalleerd had zijn we wat gaan wandelen in Honfleur. Man, zo DRUK ! Echt niet leuk (vind ik toch). Het zou een heel gezellig stadje kunnen zijn, maar je kon er echt over de koppen lopen.
Ik kreeg vandaag, een paar weken te vroeg, mijn verjaardagsgeschenkje van de rest van de bemanning : een leuk portemonneetje in rood leer.
Na een week zeilen was het natuurlijk nodig om al eens een was te doen. Onze voorraad propere kledij is niet onbeperkt. Om 17u zijn Stefan en ik dan in Honfleur op zoek gegaan (en gevonden) naar een wasserette – want in de haven zelf hebben we dat niet gevonden. Het bleek zelfs onmogelijk om het havenkantoor te vinden, laat staan een sanitaire voorzienigen. Flinke minpunten, Honfleur ! Bianca begon in tussentijd al aan het eten.
Effe ter info : het doen was de was kostte 3,40 euro en voor de droogkast heb ik 3 x 1 euro betaald (voor 3 keer 9 minuten).
Eind van het korte maar mooie liedje : omstreeks 21u begon het te regenen. De rest van de was die buiten hing om te drogen (tja, na 27 minuten droogkast was nog niet alles droog) moest snel binnengehaald worden.
Na het eten en de afwas hebben we nog wat gebabbeld en om 23u kropen we in ons bed.
Op om 6u30, vertrokken om 8u20. Het is maar een waterzonnetje maar de zon schijnt dan toch ! Fris op het water, weinig wind dus het wordt weer motoren. Geen grote tocht vandaag, om 10u50 waren we al in Honfleur (na 12,37 Nm). En dan werd het opeens warm ! Pokkewarm !
Hoewel er een binnenhaventje is hebben we ons aan een ponton gelegd net buiten de stad. Voor de bemanningswissel een goed idee want het was zo enorm druk in Honfleur, als ze daar in de weg hadden moeten gaan staan met de camionette om dan toch wel een uur kwijt te zijn met in- en uitladen dat was helemaal niet leuk geweest. Het is hier bovendien lekker rustig.
Katja vloog er meteen in – in de grote kuis. De binnenkant van de Croeso was achteraf zo proper als wat. En ik heb de buitenkant gepoetst – al het zout moest van het dek af. Wat een heerlijk temperatuurtje zeg !
Om kwart na 1 ’s middags arriveerde bemanning 2 – in een spiksplinternieuwe camionette (nog maar een week oud). En daar kwam me een hoop eten en drinken uit, amai zeg ! 1 ding was in ieder geval zeker : verhongeren of uitdrogen zouden we zeker niet doen …
Alles werd uitgeladen en aan boord ingeladen en het gerief van Roger en Katja werd in de camionette gestoken. Tegen 14u vertrokken zij huiswaarts. Alhoewel … Even later kregen we telefoon : Roger was te voet terug op weg naar de boot : hij was in z’n haast z’n rugzak aan boord vergeten …
Toen eindelijk al het gerief in kasten, schuifjes en onder de zetels weggestouwd was en iedereen zijn of haar slaapplekje aan boord geïnstalleerd had zijn we wat gaan wandelen in Honfleur. Man, zo DRUK ! Echt niet leuk (vind ik toch). Het zou een heel gezellig stadje kunnen zijn, maar je kon er echt over de koppen lopen.
Ik kreeg vandaag, een paar weken te vroeg, mijn verjaardagsgeschenkje van de rest van de bemanning : een leuk portemonneetje in rood leer.
Na een week zeilen was het natuurlijk nodig om al eens een was te doen. Onze voorraad propere kledij is niet onbeperkt. Om 17u zijn Stefan en ik dan in Honfleur op zoek gegaan (en gevonden) naar een wasserette – want in de haven zelf hebben we dat niet gevonden. Het bleek zelfs onmogelijk om het havenkantoor te vinden, laat staan een sanitaire voorzienigen. Flinke minpunten, Honfleur ! Bianca begon in tussentijd al aan het eten.
Effe ter info : het doen was de was kostte 3,40 euro en voor de droogkast heb ik 3 x 1 euro betaald (voor 3 keer 9 minuten).
Eind van het korte maar mooie liedje : omstreeks 21u begon het te regenen. De rest van de was die buiten hing om te drogen (tja, na 27 minuten droogkast was nog niet alles droog) moest snel binnengehaald worden.
Na het eten en de afwas hebben we nog wat gebabbeld en om 23u kropen we in ons bed.
Zou het nat zijn buiten ???
Zaterdag 16 juli
Om 8u stonden we op. Zowat iedereen moest naar het toilet dus wij weer op zoek. Nog steeds geen havenkantoor gevonden. Okee, de havenmeesteres kwam wel langs de jachten gevaren met haar bootje om het liggeld te innen (21 euro voor een nacht) maar een havenkantoor ware handig geweest. Al was het maar om daar rustig de weersvoorspelling te kunnen gaan bekijken (die in elke andere haven in het havenkantoor uithangt). Gelukkig kon de havenmeesteres ons vandaag de nodige info verschaffen.
Erika en ik gingen naar de bakker, lekker vers brood voor het ontbijt. Er werd slecht weer voorspeld en Stefan besliste om vandaag en ook morgen hier te blijven liggen. Ondertussen was het hard beginnen regenen. Bah !
Er waren 2 boten naast ons komen liggen (langszij, ze zijn dus bij ons aangemeerd). Wachten ze op het juiste moment om het binnenhaventje in te kunnen varen of blijven ze hier gans de nacht liggen ?
Erika en ik maakten ’s middags nog een wandelingetje in de buurt. De zee zag er eigenlijk merkelijk beter uit dan verwacht en het begon ook wat open te trekken. Er stond bovendien bijlage niet zoveel wind als ze voorspeld hadden. Terug aan boord werd er beslist om dan toch maar te vertrekken – naar Fécamp. Verder zuidwaarts trekken was door de stroming op dit moment zo goed als uitgesloten. Alles moest nu wel in een sneltempo gebeuren. De boten die naast ons aangemeerd lagen hebben we noodgedwongen verlegd zonder dat hun bemanning van iets wist. Tja, als zij met z’n allen beslissen om een stapje te gaan doen … Die zullen verbaasd zijn als ze straks terug naar boord gaan !
En als je je moet haasten dan gebeuren er ook wel eens foutjes. Stefan vroeg aan Erika of ze de fok even wou aantrekken. Bereidwillig, zoals altijd, begon Erika gezwind aan de lierhendel te draaien. Maareuh …. Het helpt dan wel dat je aan die lierhendel draait waar de schoot (het touw) rond zit om die fok aan te trekken ! :-D
We waren nog maar net vertrokken en het begon verdorie terug te regenen. Pardon, te gieten ! En hard te waaien !!! En de regenjassen die Jef, Bianca en Erika gekocht hadden (topmateriaal, 100 % waterdicht, hadden ze in de winkel beloofd) die waren zo lek als een vergiet. Na pakweg een half uurtje waren Erika en co nat tot op hun bloot vel. Ik bespaar jullie even de commentaar van Bianca over hoe nat en koud ze het wel niet had ;-)
Bij de monding van de Seine lag een baggerboot die verdomd vervelend deed. Het leek wel alsof die expres in onze weg ging varen. Dus bovenop de wind, de golven en de regen kregen we dat ook nog eens – konden we voor hen onze koers verleggen.
Op zee stonden golven van om en bij de 3 meter hoogte – gelukkig dat we een ruime koers vaarden en niet tegen die golven op moesten boksen met een scherp aan de windse koers. Er stond ook echt veel wind. Niet alleen méér dan wat we in Honfleur hadden ervaren maar ook nog meer dan ze hadden voorspeld. We hebben windstoten tot 36 knopen gehad (da’s dus 8 beaufort). Wat een geluk dat we op een Westerly zaten (zoals al gezegd zijn dit hele stevige boten) en dat we een zeer ervaren schipper aan het roer hadden staan. Hoewel Stefan het bij momenten ook niet helemaal zag zitten. Onze twee nieuwelingen aan boord (Bianca en Jef, die nog niet veel zeilervaring hebben) die hielden zich kranig en ook Erika – voor wie dit soort weer nieuw was – heeft bewezen dat ze een flinke dame is. Hoewel ik vermoed dat er heel wat bange momenten zijn geweest op deze tocht.
Enkel op fok (het grootzeil had Stefan volledig ingerold) gingen we aan 8,72 knopen vooruit (topsnelheid, uiteraard). We hebben 34,71 Nm afgelegd. En, toch wel opmerkelijk : niettegenstaande het ruwe weer is niemand zeeziek geworden !
Omdat we zo snel vooruit gingen waren we veel sneller dan verwacht aan Fécamp (om 21u30, slechts anderhalf uur na laag water). En eigenlijk (klinkt raar, ik weet het) was dit een tegenvaller. Want zoals al eerder gezegd kan het daar in de haveningang ondiep zijn, zeker zo kort tegen laag water. En nu stonden er ook nog hogere golven dan de vorige keer. Plus : de haveningang is niet echt heel breed. En het was nog eens donker ook. Met een heel klein hartje is Stefan dan toch de haven binnengevaren en dit is gelukt zonder dat er iets misgelopen is. Toen we dan uiteindelijk vast lagen hebben wij met z’n allen Stefan een hele dikke knuffel gegeven, dit was dubbel en dik verdiend !!!
Wat we ondertussen geleerd hebben : de weersvoorspelling moet je niet echt vertrouwen. Men had gezegd dat tegen de avond de wind zou afnemen, maareuh … dit is géén 4 beaufort hoor !
Op de één of andere manier heeft Erika haar vinger gekwetst, die ziet helemaal blauw. Maar ze heeft er totaal geen idee van hoe dat gebeurd is. Niet zo eigenaardig want met half bevroren handen voel je de pijn niet. Dat komt pas achteraf wanneer alles terug opwarmt.
Nadat Stefan de boot extra stevig vastgelegd had (we lagen in de voorhaven, heel dicht bij de zee en dus langs geen kanten beschermd tegen de elementen – we lagen dan ook aan de steiger, met steiger en al, te klotsen tot en met) zijn we in ons bed gekropen, iedereen doodmoe.
Om 8u stonden we op. Zowat iedereen moest naar het toilet dus wij weer op zoek. Nog steeds geen havenkantoor gevonden. Okee, de havenmeesteres kwam wel langs de jachten gevaren met haar bootje om het liggeld te innen (21 euro voor een nacht) maar een havenkantoor ware handig geweest. Al was het maar om daar rustig de weersvoorspelling te kunnen gaan bekijken (die in elke andere haven in het havenkantoor uithangt). Gelukkig kon de havenmeesteres ons vandaag de nodige info verschaffen.
Erika en ik gingen naar de bakker, lekker vers brood voor het ontbijt. Er werd slecht weer voorspeld en Stefan besliste om vandaag en ook morgen hier te blijven liggen. Ondertussen was het hard beginnen regenen. Bah !
Er waren 2 boten naast ons komen liggen (langszij, ze zijn dus bij ons aangemeerd). Wachten ze op het juiste moment om het binnenhaventje in te kunnen varen of blijven ze hier gans de nacht liggen ?
Erika en ik maakten ’s middags nog een wandelingetje in de buurt. De zee zag er eigenlijk merkelijk beter uit dan verwacht en het begon ook wat open te trekken. Er stond bovendien bijlage niet zoveel wind als ze voorspeld hadden. Terug aan boord werd er beslist om dan toch maar te vertrekken – naar Fécamp. Verder zuidwaarts trekken was door de stroming op dit moment zo goed als uitgesloten. Alles moest nu wel in een sneltempo gebeuren. De boten die naast ons aangemeerd lagen hebben we noodgedwongen verlegd zonder dat hun bemanning van iets wist. Tja, als zij met z’n allen beslissen om een stapje te gaan doen … Die zullen verbaasd zijn als ze straks terug naar boord gaan !
En als je je moet haasten dan gebeuren er ook wel eens foutjes. Stefan vroeg aan Erika of ze de fok even wou aantrekken. Bereidwillig, zoals altijd, begon Erika gezwind aan de lierhendel te draaien. Maareuh …. Het helpt dan wel dat je aan die lierhendel draait waar de schoot (het touw) rond zit om die fok aan te trekken ! :-D
We waren nog maar net vertrokken en het begon verdorie terug te regenen. Pardon, te gieten ! En hard te waaien !!! En de regenjassen die Jef, Bianca en Erika gekocht hadden (topmateriaal, 100 % waterdicht, hadden ze in de winkel beloofd) die waren zo lek als een vergiet. Na pakweg een half uurtje waren Erika en co nat tot op hun bloot vel. Ik bespaar jullie even de commentaar van Bianca over hoe nat en koud ze het wel niet had ;-)
Bij de monding van de Seine lag een baggerboot die verdomd vervelend deed. Het leek wel alsof die expres in onze weg ging varen. Dus bovenop de wind, de golven en de regen kregen we dat ook nog eens – konden we voor hen onze koers verleggen.
Op zee stonden golven van om en bij de 3 meter hoogte – gelukkig dat we een ruime koers vaarden en niet tegen die golven op moesten boksen met een scherp aan de windse koers. Er stond ook echt veel wind. Niet alleen méér dan wat we in Honfleur hadden ervaren maar ook nog meer dan ze hadden voorspeld. We hebben windstoten tot 36 knopen gehad (da’s dus 8 beaufort). Wat een geluk dat we op een Westerly zaten (zoals al gezegd zijn dit hele stevige boten) en dat we een zeer ervaren schipper aan het roer hadden staan. Hoewel Stefan het bij momenten ook niet helemaal zag zitten. Onze twee nieuwelingen aan boord (Bianca en Jef, die nog niet veel zeilervaring hebben) die hielden zich kranig en ook Erika – voor wie dit soort weer nieuw was – heeft bewezen dat ze een flinke dame is. Hoewel ik vermoed dat er heel wat bange momenten zijn geweest op deze tocht.
Enkel op fok (het grootzeil had Stefan volledig ingerold) gingen we aan 8,72 knopen vooruit (topsnelheid, uiteraard). We hebben 34,71 Nm afgelegd. En, toch wel opmerkelijk : niettegenstaande het ruwe weer is niemand zeeziek geworden !
Omdat we zo snel vooruit gingen waren we veel sneller dan verwacht aan Fécamp (om 21u30, slechts anderhalf uur na laag water). En eigenlijk (klinkt raar, ik weet het) was dit een tegenvaller. Want zoals al eerder gezegd kan het daar in de haveningang ondiep zijn, zeker zo kort tegen laag water. En nu stonden er ook nog hogere golven dan de vorige keer. Plus : de haveningang is niet echt heel breed. En het was nog eens donker ook. Met een heel klein hartje is Stefan dan toch de haven binnengevaren en dit is gelukt zonder dat er iets misgelopen is. Toen we dan uiteindelijk vast lagen hebben wij met z’n allen Stefan een hele dikke knuffel gegeven, dit was dubbel en dik verdiend !!!
Wat we ondertussen geleerd hebben : de weersvoorspelling moet je niet echt vertrouwen. Men had gezegd dat tegen de avond de wind zou afnemen, maareuh … dit is géén 4 beaufort hoor !
Op de één of andere manier heeft Erika haar vinger gekwetst, die ziet helemaal blauw. Maar ze heeft er totaal geen idee van hoe dat gebeurd is. Niet zo eigenaardig want met half bevroren handen voel je de pijn niet. Dat komt pas achteraf wanneer alles terug opwarmt.
Nadat Stefan de boot extra stevig vastgelegd had (we lagen in de voorhaven, heel dicht bij de zee en dus langs geen kanten beschermd tegen de elementen – we lagen dan ook aan de steiger, met steiger en al, te klotsen tot en met) zijn we in ons bed gekropen, iedereen doodmoe.
Etretat ... Eén van de vele mooie foto's die ik daar genomen heb.
Zondag 17 juli
We hadden geen uur afgesproken om op te staan. Erika was als eerste uit bed, zij is dan ook naar de bakker gegaan. Ik kroop om 8u uit mijn bed.
Buiten viel het vocht weer met bakken uit de hemel. Zomer, noemen ze dat dan … En het waait nog steeds erg hard. Erika is het liggeld gaan betalen (55 euro voor 2 nachten).
We ontbeten (hadden geen haast want we zouden met dit rotweer toch in Fécamp blijven liggen) en om 12u namen we de bus naar Etretat.
Er stonden flinke brekers op het strand ! Machtig om te zien. Omdat het nog regende hebben we eerst wat gewinkeld, daarna zette Stefan zich neer in een café en gingen Erika, Jef, Bianca en ik op wandel op de rotsen. Bianca kreeg echter last van haar ademhaling en is teruggekeerd naar ’t stadje. En Stefan die was blijkbaar van gedacht veranderd en is ons achterna gekomen.
Omstreeks 14u hebben in een restaurantje in Etretat iets gegeten, daarna zijn we weer wat gaan winkelen (voor de Jef : ne nieuwe en hopelijk écht waterdichte regenjas aangekocht) en vervolgens begonnen Jef, Erika en ik aan onze tweede wandeling. We hebben de 350 treden beklommen om daarna terug af te dalen tot aan de zee. Daar hebben we weer hele mooie dingen gezien (jammer genoeg zonder Erika, die zag de toch wel steile afdaling tot aan de zee niet echt zitten). Achteraf dronken we nog iets samen met Stefan en Bianca en daarna hebben we nog een beetje op het strand gewandeld, waar dan ook weer één en ander te zien was. Het was namelijk laag water dus konden we stappen tot aan en in de grot die daar in de loop der jaren ontstaan is. En joepie, het was gestopt met regenen.
Om 19u stonden we al te wachten aan de bushalte, en gelukkig dat we er tijdig stonden want normaal moest die bus pas om 19u25 arriveren maar ze was er al om 19u15. Dit keer geen rechtstreekse bus maar 1 die onderweg nog een paar haltes aandeed. Onder andere het dorpje Yport, wat er een gezellig dorpje uitzag.
Aankomst in Fécamp, begon het toch weer te regenen zeker ? En het waait nog steeds enorm hard. Resultaat : de Croeso gaat heen en weer zoals een schommelpaard. Een aantal bemanningsleden zag het niet meer zitten en dacht erover om op hotel te gaan vannacht.
Na het eten (toch alweer om 21u) en de afwas kroop iedereen in bed. En daar is dan ook alles mee gezegd want van slapen kwam niet veel in huis. De ene kon niet slapen van het gewaggel van de boot, de andere van het gebabbel aan boord.
We hadden geen uur afgesproken om op te staan. Erika was als eerste uit bed, zij is dan ook naar de bakker gegaan. Ik kroop om 8u uit mijn bed.
Buiten viel het vocht weer met bakken uit de hemel. Zomer, noemen ze dat dan … En het waait nog steeds erg hard. Erika is het liggeld gaan betalen (55 euro voor 2 nachten).
We ontbeten (hadden geen haast want we zouden met dit rotweer toch in Fécamp blijven liggen) en om 12u namen we de bus naar Etretat.
Er stonden flinke brekers op het strand ! Machtig om te zien. Omdat het nog regende hebben we eerst wat gewinkeld, daarna zette Stefan zich neer in een café en gingen Erika, Jef, Bianca en ik op wandel op de rotsen. Bianca kreeg echter last van haar ademhaling en is teruggekeerd naar ’t stadje. En Stefan die was blijkbaar van gedacht veranderd en is ons achterna gekomen.
Omstreeks 14u hebben in een restaurantje in Etretat iets gegeten, daarna zijn we weer wat gaan winkelen (voor de Jef : ne nieuwe en hopelijk écht waterdichte regenjas aangekocht) en vervolgens begonnen Jef, Erika en ik aan onze tweede wandeling. We hebben de 350 treden beklommen om daarna terug af te dalen tot aan de zee. Daar hebben we weer hele mooie dingen gezien (jammer genoeg zonder Erika, die zag de toch wel steile afdaling tot aan de zee niet echt zitten). Achteraf dronken we nog iets samen met Stefan en Bianca en daarna hebben we nog een beetje op het strand gewandeld, waar dan ook weer één en ander te zien was. Het was namelijk laag water dus konden we stappen tot aan en in de grot die daar in de loop der jaren ontstaan is. En joepie, het was gestopt met regenen.
Om 19u stonden we al te wachten aan de bushalte, en gelukkig dat we er tijdig stonden want normaal moest die bus pas om 19u25 arriveren maar ze was er al om 19u15. Dit keer geen rechtstreekse bus maar 1 die onderweg nog een paar haltes aandeed. Onder andere het dorpje Yport, wat er een gezellig dorpje uitzag.
Aankomst in Fécamp, begon het toch weer te regenen zeker ? En het waait nog steeds enorm hard. Resultaat : de Croeso gaat heen en weer zoals een schommelpaard. Een aantal bemanningsleden zag het niet meer zitten en dacht erover om op hotel te gaan vannacht.
Na het eten (toch alweer om 21u) en de afwas kroop iedereen in bed. En daar is dan ook alles mee gezegd want van slapen kwam niet veel in huis. De ene kon niet slapen van het gewaggel van de boot, de andere van het gebabbel aan boord.