Donderdag 25 mei 2006
’t Was wel weer een tocht met evenementen hoor (naar goede gewoonte …).
De donderdag konden we pas tegen 8u30 naar buiten. Het plan om in het daglicht in Engeland (Woolverstone Marina bij Ipswich) aan te komen was dus al de mist in gegaan. We waren trouwens bijna één van onze bemanningsleden kwijt nog voordat we goed en wel weg waren. Neenee, niemand overboord geslagen of zo … Dirk van chartermaatschappij “Sailing the North Sea” had telefoon gehad van het thuisfront dat het niet zo goed ging met zijn vader, en dus wou hij naar huis. Of wij de Leo konden missen (die zou de boot + bemanning dan van Dirk overnemen als schipper). Na er even over na te denken heeft Leo dat dan toch niet gedaan, en Dirk is aan boord van de Marmatoo gebleven (achteraf hoorden we dat het dan toch niet zo erg was met zijn vader, gelukkig. Leo zat er anders wél mee in …).
Toen we dan al zo’n goede 25 mijl onderweg waren hoorden we een weerbericht dat waarschuwde voor storm – dus we besloten dan maar om niét naar Woolverstone Marina te zeilen. Het zou een tochtje Zeeland worden, wat uiteraard ook niet slecht is. Nóg een meevaller was het weer : ondertussen was het zonnetje beginnen schijnen. Tegen de avond waren we dan in de Roompot Marina. Prijs voor een nacht : 21,07 euro; maar wel met electriciteit, water en douches inbegrepen (en 3 keer toeristenbelasting of hoe noemen ze dat).
Vrijdag 26 mei 2006
Vanochtend regende het dan pijpestelen en het waaide ook flink. Weer een plan de mist in : we wilden naar Port Zélande varen maar wegens de harde wind draaide de Zeelandbrug niet. Eerst werd er gedacht om maar te blijven liggen in de Roompot maar we zijn dan uiteindelijk toch vertrokken (waarschijnlijk omdat ik er teveel over zeurde – en dat heb ik geweten ook want onderweg kwamen er een aantal opmerkingen zoals “ge gaat zééééker kou lijden” en “dat is echt niet goed voor de fok” – zo van die dingen, die me het gevoel gaven dat het mijn schuld zou zijn als er iets mis zou lopen omdat ik per sé wilde zeilen, waardoor ik dan weer slecht gezind werd). Met een gedeeltelijk opgerolde fok (geen genua) en zonder grootzeil zijn we ruim voor de wind met een noodgang in een half uurtje naar Colijnsplaat gesjeesd (we hebben even 7,45 knopen gehaald). Leo en ik vonden het tochtje geweldig … Stefan zo niet. Die was veel te bezorgd om zijn boot.
Eerst moesten we aan de meldsteiger aanleggen – en toen ik op de steiger sprong gleed ik uit. Gelukkig niét de plomp in …
We kregen dan een ligplaats toegewezen, waar we door de harde wind wel twee pogingen voor hebben moeten ondernemen voordat we op onze plaats lagen … maar we zijn er geraakt, zonder kleerscheuren. Ligplaats in Colijnsplaat was ongeveer 15 euro, alles in. Jammer dat het nog steeds regende …
Zaterdag 27 mei 2006
Vandaag zijn we dan naar Vlissingen gevaren, via de Zeelandbrug, de Zandkreeksluis en dan het kanaal door Walcheren. We hebben even halt gehouden in Veere om inkopen te gaan doen en hebben dan heel dat kanaal in de gietende regen doorgevaren. Zeilpak of niet, we waren zo nat als maar kon zijn.
Onderweg zijn we bijna een fender kwijtgespeeld, maar die hebben we terug uit het water kunnen opvissen : pak met de pikhaak het touw vast, draai dan de pikhaak een paar keer rond zodat het touw er goed rond zit en haal het zaakje dan voorzichtig uit het water. Dit ging als een fluitje van een cent.
In de sluis net voor de Schelde hebben we nog even gelachen met Leo zijn cowboykunsten : hij wilde het landvast rond een bolder gooien en dat wilde maar niet lukken – tot hij opeens heel het opgeschoten landvast rond de bolder had gegooid. Dat was natuurlijk ook niet echt de bedoeling …
Het stukje dat we na de sluis nog op de Schelde moesten varen was net een kermisattractie : de zee was “nogal” woelig (to say the least). Gelukkig konden we nog over de drempel en was er ook nog ligplaats in Vlissingen. We hebben de verwarming opgezet in een poging om de natte kledij terug droog te krijgen, maar dat lukte dus niet. Om 23u30 viel de verwarming stil, ik had geen euro meer om in dat toestel te gaan steken en Stefan sliep natuurlijk al. Alles was zodoende de volgende ochtend nog steeds nat.
Zondag 28 mei 2006
Zondagochtend waren we redelijk vroeg uit de veren want we moesten al om 7u buiten varen (om toch nog een stuk het tij mee te hebben). De zeilpakken hebben we nat terug aangetrokken (beikes !) en dan zijn we vertrokken. Het was nog altijd heel woelig op zee, flink hoge golven en ook de daarmee gepaard gaande putten. ’t Was weer Sinksenfoor ! Stefan heeft een paar keer flink gevloekt.
Het eerste stuk moesten we trouwens volledig op motor doen want zo scherp konden we niet zeilen. Toen we dan ongeveer een 5 mijl voor Zeebrugge lagen viel (volgens Stefan) de druk van de motor weg (ik ken daar niks van). Paniek (bij hem, niet bij ons). Eerst dacht Stefan dat z’n schroef kapot was, dan dacht hij dat de diesel op was. Tja, je moet weten dat hij zijn Croeso nog niet zo heel lang heeft en dan ken je je boot natuurlijk niet zo goed - je denkt dan sneller dat er iets mis is dan wanneer je al jàren met diezelfde boot vaart. Enfin, Toen de motor af stond hoorde ik echter de schroef nog meedraaien dus een kapotte schroef kon het probleem niet zijn. Geen diesel meer, dus ? Dat dachten we toch.
Omdat we wisten dat Dirk met de Marmatoo in Zeebrugge lag hebben we hem opgeroepen om ons te komen helpen. Eerst was het plan om ons tot in Zeebrugge te trekken en dan diesel bij te vullen, dan was er nog het plan dat we een bidonneke diesel zouden aangereikt krijgen van Dirk, en dan uiteindelijk is er beslist om tot voor Oostende te zeilen, daar binnen te varen en ons dan binnen te slepen.
Het plan van Dirk vond ik toch wel iets beter geslaagd dan dat van Koen G. indertijd (naast elkaar gaan varen en dan een landvast naar elkaar toegooien) : hij vaarde met de Marmatoo voor ons en gooide een fender met daaraan een lange lijn in het water. Wij moesten die fender dan uit het water opvissen. Dit lukte heel goed.
We hebben ons naast elkaar vastgemaakt en zijn zo de dok binnen gevaren. We konden echter niet vóór 18u binnen omdat Oostende Voor Anker nog bezig was. Maar het strafste was dan dat, toen we samen aan de kant lagen, Stefan de motor nog eens probeerde en hij startte terug. De dieseltank was ook nog bijlange na niet leeg. Rara, wat was het dan wél geweest ? Ik vermoed dat Dirk dit niet zo lollig vond, was hij voor niks (met zijn bemanning) binnen gevaren …
Terug uitvaren was niet echt de moeite meer, dus zijn we tot 18u in de dok blijven liggen en hebben we wat kunnen genieten van Oostende Voor Anker. We hebben ook nog wat kunnen lachen met de boot van Channel Sailing (de “Diva”) die het keer op keer presteerde om ergens te gaan liggen waar hij dan na een uurtje terug weg moest omdat er één van de deelnemers van Oostende Voor Anker moest aanmeren. Toen we uiteindelijk de sluis in mochten moesten wij naast de Bossa Nova gaan liggen, een catamaran die 8 meter breed is. Even dachten we dat dit niet zou gaan wegens te smal, maar ’t is dan toch gelukt.
De Sargon (het jacht van Dirk waar een andere schipper op zat), die ondertussen ook gearriveerd was, is in de sluis met een knal tegen de sluismuur gebotst (ocharme Dirk, die niet veel kon doen omdat hij zelf op een andere boot zat). Ik weet niet of er schade is …
We zijn dan in de pizzeria (Pizza Hut ?) nog wat gaan eten nadat we de boot opgekuist hadden en tegen 23u waren we thuis.