Derde weekeind : 20 en 21 april 2002
Omdat er vergadering was van de turnclub (waar Patrick echt niet op kon ontbreken) zijn Cindy en ik op vrijdag met de trein naar Oostende gereden. Patrick ging nog wel zien of hij vrijdagavond of zaterdagochtend zou komen (naargelang tegen hoe laat de vergadering gedaan zou zijn). Onderweg kregen we de slappe lach – geen idee waarom eigenlijk, maar we hebben wel zitten giechelen als twee pubermeiden …
Toen we in Oostende aankwamen was er geen schipper aan boord, die bleek te zijn gaan eten. De boot was al wel open dus wij hebben onze bagage al aan boord gezet. Dan zijn we boodschappen gaan doen en toen zijn we maar wat aan dek gaan zitten drinken. Katja had me ondertussen een sms gestuurd dat ze pas zaterdagochtend aan boord zouden komen.
Tegen 22u arriveerde onze schipper en dan zijn we nog wat gaan drinken. Tot onze grote verrassing trakteerde hij ons zelfs ! Achteraf wist ik ook waarom ; hij dacht dat ik bij Dirk (de “baas” van Sailing) was gaan klagen over hem – wat niet het geval was.
Walter wou uiteraard weer op zijn ruime plekje slapen, Cindy legde zich in de punt en ik in de carré. De schipper heeft dit keer wel zijn deur dicht gedaan zodat ik hem niet meer zo enorm hard hoorde snurken. Ik was bijna in slaap gesukkeld toen Patrick tegen 1u arriveerde. Omstreeks 4u werd ik opnieuw wakker van een dronkelap die op de steiger een aria ten beste gaf. Zelfs Patrick en Cindy zijn er wakker van geworden.
Zaterdagochtend op om 7u30. Naar de bakker gegaan. We zouden de sluis van 9u30 kunnen halen als Katja en Roger tijdig zouden arriveren. Dit is inderdaad net gelukt, geen tijd voor ontbijt maar meteen de sluis in. Daar werden we vergezeld door een boot met daarop een heleboel mensen in een knalgele jas : een hele ploeg van mensen van Canal + die aan dagje gingen zeilen. Ons zeilpak aantrekken was vandaag niet nodig want het was heerlijk weer (er stond alleen misschien iets te weinig wind). Patrick wilde graag naar Duinkerke varen, het zag er eerst naar uit dat dit niet zou lukken maar wat later wakkerde de wind aan en viel Duinkerke binnen de mogelijkheden. Het was eigenlijk een heerlijk zeilweertje vandaag ! Omdat de boot nu veel stabieler lag konden we ook aan boord eten – twee weken geleden kon je echt geen boterhammeke smeren tijdens het zeilen. De boterham bleef niet lang genoeg op zijn plek liggen om er boter of beleg op te doen …
Het enige spannende wat er deze tocht gebeurd is, is dat Katja iets te dicht bij een boei stuurde, de stroming zou ons er tegenaan gezet hebben als Walter niet even de motor had bijgezet. Over Walter gesproken : hij heeft zijn best gedaan om zich te gedragen maar toch viel het nog steeds op dat hij alle belangrijke taken aan de mannen overliet. Bijvoorbeeld : toen de spinnakerboom gestoken werd om de genua uit te bomen vroeg hij meteen aan Patrick of die een handje wou toesteken. Blijkbaar waren Katja, Cindy of ik daar niet capabel genoeg voor.
Enfin, tegen 18u zijn we in Duinkerke aangekomen. We hebben nog even in de kuip iets gedronken en we hebben ook nog wat afgelachen met een artikel uit Flair (“Standaardpenissen & extra opties”). Na het avondeten en de afwas wilden Katja en Roger aan boord blijven maar Cindy, Patrick en ik wilden liever nog wat gaan wandelen. Walter is ook meegegaan. Veel is er niet te zien in Duinkerke hoor, wat een doodse boel ! We zijn dan van armoe maar wat gaan drinken in een bar tabac waar Cindy en ik alweer de slappe lach kregen … Patrick kreeg zelfs een cola-douche van me … Ik had al een hele tijd gewacht met drinken tot ik dacht dat de slappe lach over was, maar toen ik dan een slok nam moest ik toch weer lachen en Patrick kreeg dus de volle laag …
Terug aan boord werden de slaapplaatsen verdeeld. Dik tegen zijn zin (naar het schijnt stelde hij eerst iets anders voor) heeft hij zijn ruime slaapplaats afgestaan aan Katja en Roger. Ik heb mijn ruime plek (het dubbele bed in de carré) aan Walter afgestaan (omdat het andere bed voor hem te smal was om op te slapen – beweerde hij toch).
Zondagochtend op om 7u. We zouden ons moeten haasten volgens onze schipper want we zouden anders niet op tijd in Oostende aankomen. Volgens hem zou het ons nooit lukken om op te staan om 7u en klaar te zijn voor vertrek om 9u. We hebben hem het tegendeel bewezen !
Alweer prachtig weer met veel zon en niet veel wind. Ik heb deze tocht zelf ook even aan het roer gestaan, hoewel ik niet echt heel graag stuur. Het was een probleemloze, rustige reis. Vlak voor Oostende viel onze schipper dan toch weer even uit zijn rol toen hij bij een bepaald manoeuvre tegen Roger zei dat die het maar moest doen omdat die tenminste wist hoe dat moest. Nou, op dat moment heeft Walter het wat mij betreft voorgoed verkorven. Alle geluk dat 95 % van de schippers van Sailing wél hele toffe mensen zijn !!!!
Tegen 17u15 zijn we in Oostende aangekomen waar we de boodschap kregen dat het toch nog zeker een uur zou duren voor we de sluis in zouden kunnen. Tijd genoeg dus om de afwas te doen, de koffers in te pakken en de kuis te doen. Katja is wat dat laatste betreft echt niet te kloppen (en ik vond onze schipper toch wel weer heel typisch toen hij op een bepaald moment even aan Katja ging uitleggen hoe ze het best de boot kon opkuisen … heeft hij zelf ooit al wel eens een vod vastgehad ?).
Na iets meer dan een uur konden we dan eindelijk de sluis in – als sardientjes in een blik want er was veel volk voor deze schutting. We zijn de sluis veilig uit geraakt, hebben aangelegd en de koffers in de auto gezet. Roger heeft de boot afgespoten. Katja en Roger zijn vertrokken en Patrick, Cindy en ik zijn nog wat gaan eten. We waren allemaal heel erg moe. Volgens Dirk hebben we de volgende keer ene Pieter als schipper en we krijgen dan de zaterdag een koppel aan boord die zo een speciaal arrangement via een hotel aan de kust hebben geboekt : verblijf in het hotel + een dagje zeilen.