Donderdag 22 juli
Evi is bezig aan haar verhaal ...
Voor vandaag stond maar een hele korte tocht gepland, maar ook dit keer zouden we weer heel erg rekening moeten houden met het getij – wat dus wilde zeggen dat we al om 6u op moesten staan om tegen 7u te kunnen vertrekken. Het ontbijt dat moest dan maar onderweg. Degenen die zich hadden voorgesteld dat wij een luxe-vakantie hebben gehad : vergeet het maar ! J
Van regen was nu gelukkig geen sprake meer, maar we hebben wel alles op motor moeten doen want de weinige wind die er stond die kwam natuurlijk uit de verkeerde richting : op kop.
Op het laatst, op een smal stuk rivier, moest ik beneden aan de kaartentafel gaan staan om op de chartplotter te kunnen volgen terwijl Stefan boven alles goed in het oog hield (boeien en dieptemeter), maar blijkbaar klopte de chartplotter niet erg want volgens deze hebben we ganse stukken op land gevaren … :-D
Na 10 zeemijl waren we bij de ingang van Tollesbury. Deze haven heeft een drempel : bij laag water komt de rivier zo goed als helemaal droog te staan en die drempel zorgt ervoor dat al het water bij laag water niet uit de jachthaven verdwijnt. Je moet dan natuurlijk wel zien dat je op tijd bij de haveningang bent, want anders geraak je niet (meer) over de drempel. Wij waren ietsje te vroeg bij de ingang dus Stefan besliste om de Croeso nog eventjes in de modder (aan de rand van de rivier) te parkeren tot het water hoog genoeg zou staan om veilig binnen te kunnen varen. We waren dus opzettelijk vastgevaren. Heel lang moesten we niet wachten, na ongeveer een half uurtje konden we over de drempel en om 10u lagen we op onze plek. We kregen een plekje aan steiger F45, waar bij laag water nog maar 1 meter water onder de kiel overbleef. Met andere woorden : we staken toen 70cm in de modder. De Croeso zou nu zeker niet meer uit zichzelf weglopen, haha !
Onze koelkast heeft het vannacht jammer genoeg opgegeven. De zekering van de batterij was kapot. Stefan en ik zijn dus eerst het liggeld gaan betalen (£ 21,50) in de marina en we zijn daar en verderop in het dorp op zoek gegaan naar een reservezekering, maar deze was uiteraard nergens te vinden. We vonden wel een paar leuke winkeltjes onderweg : een supermarktje en ’s werelds kleinste bakkertje !
In de straat passeerden we ook een drukkerij, een klein, oud winkeltje. Van de eigenaar mochten we eens binnen komen kijken, en aangezien Stefan in een drukkerij werkt hebben we dat aanbod aangenomen. Vriendelijke mensen daar ! Ik zie zoiets bij ons nog niet snel gebeuren … Ook een leuk dorp, Tollesbury. Nou ja, toch voor mij. Ik zou het wel zien zitten om daar te wonen, zo rustig ! En veel natuur rondom om heerlijk in te gaan wandelen.
De jachthaven van Tollesbury heeft een eigen, overdekt zwembad. Niet erg groot, maar ’t is wel een luxe die niet veel jachthavens hebben. Op weg terug naar de boot zagen we dat Steffi en Marleen al in het zwembad lagen. Stefan is aan boord zijn zwembroek aan gaan doen en is ook in het zwembad gedoken. Evi, Wesley en ik hebben gewoon wat aan boord geluierd en van de zon genoten. Later gingen Wesley en Evi een grote wandeling doen in het natuurreservaat.
Na het avondmaal, omstreeks 21u, was er even wat commotie. Blijkbaar kwam er een boot in volle vaart op de ingang af, maar die had helemaal geen rekening gehouden met de (on)diepte. Op een gegeven moment stak deze boot dan ook vast in de modder, vlak voor de drempel. De schipper wist niet wat hem overkwam. Ik heb het jammer genoeg niet gezien want ik stond af te wassen.
Tijdens de avond begon Evi aan een kortverhaal. Evi, is dit verhaal eigenlijk al af ? Want ik ben er wel erg benieuwd naar hoor !
Van regen was nu gelukkig geen sprake meer, maar we hebben wel alles op motor moeten doen want de weinige wind die er stond die kwam natuurlijk uit de verkeerde richting : op kop.
Op het laatst, op een smal stuk rivier, moest ik beneden aan de kaartentafel gaan staan om op de chartplotter te kunnen volgen terwijl Stefan boven alles goed in het oog hield (boeien en dieptemeter), maar blijkbaar klopte de chartplotter niet erg want volgens deze hebben we ganse stukken op land gevaren … :-D
Na 10 zeemijl waren we bij de ingang van Tollesbury. Deze haven heeft een drempel : bij laag water komt de rivier zo goed als helemaal droog te staan en die drempel zorgt ervoor dat al het water bij laag water niet uit de jachthaven verdwijnt. Je moet dan natuurlijk wel zien dat je op tijd bij de haveningang bent, want anders geraak je niet (meer) over de drempel. Wij waren ietsje te vroeg bij de ingang dus Stefan besliste om de Croeso nog eventjes in de modder (aan de rand van de rivier) te parkeren tot het water hoog genoeg zou staan om veilig binnen te kunnen varen. We waren dus opzettelijk vastgevaren. Heel lang moesten we niet wachten, na ongeveer een half uurtje konden we over de drempel en om 10u lagen we op onze plek. We kregen een plekje aan steiger F45, waar bij laag water nog maar 1 meter water onder de kiel overbleef. Met andere woorden : we staken toen 70cm in de modder. De Croeso zou nu zeker niet meer uit zichzelf weglopen, haha !
Onze koelkast heeft het vannacht jammer genoeg opgegeven. De zekering van de batterij was kapot. Stefan en ik zijn dus eerst het liggeld gaan betalen (£ 21,50) in de marina en we zijn daar en verderop in het dorp op zoek gegaan naar een reservezekering, maar deze was uiteraard nergens te vinden. We vonden wel een paar leuke winkeltjes onderweg : een supermarktje en ’s werelds kleinste bakkertje !
In de straat passeerden we ook een drukkerij, een klein, oud winkeltje. Van de eigenaar mochten we eens binnen komen kijken, en aangezien Stefan in een drukkerij werkt hebben we dat aanbod aangenomen. Vriendelijke mensen daar ! Ik zie zoiets bij ons nog niet snel gebeuren … Ook een leuk dorp, Tollesbury. Nou ja, toch voor mij. Ik zou het wel zien zitten om daar te wonen, zo rustig ! En veel natuur rondom om heerlijk in te gaan wandelen.
De jachthaven van Tollesbury heeft een eigen, overdekt zwembad. Niet erg groot, maar ’t is wel een luxe die niet veel jachthavens hebben. Op weg terug naar de boot zagen we dat Steffi en Marleen al in het zwembad lagen. Stefan is aan boord zijn zwembroek aan gaan doen en is ook in het zwembad gedoken. Evi, Wesley en ik hebben gewoon wat aan boord geluierd en van de zon genoten. Later gingen Wesley en Evi een grote wandeling doen in het natuurreservaat.
Na het avondmaal, omstreeks 21u, was er even wat commotie. Blijkbaar kwam er een boot in volle vaart op de ingang af, maar die had helemaal geen rekening gehouden met de (on)diepte. Op een gegeven moment stak deze boot dan ook vast in de modder, vlak voor de drempel. De schipper wist niet wat hem overkwam. Ik heb het jammer genoeg niet gezien want ik stond af te wassen.
Tijdens de avond begon Evi aan een kortverhaal. Evi, is dit verhaal eigenlijk al af ? Want ik ben er wel erg benieuwd naar hoor !
Vrijdag 23 juli
De boei met (bijna) mijn naam erop
Ergens tussen 7u30 en 8u stonden we op. Tegen de tijd dat het water bijna hoog genoeg stond om te kunnen vertrekken besliste men van vlak bij de ingang een boot te water te laten. Deze lag dan wel netjes in de weg voor als wij zouden willen vertrekken ! Maar gelukkig was hij toch nog tijdig weg. Om 11u15 vertrokken we. Ik weet niet waarom, maar ik was opeens heel erg moe. Even mijn ogen dicht doen en ’t was gelukkig opgelost.
Omdat er weinig wind stond (de zee was behoorlijk plat) hebben we maar weer de motor bijgezet. Op zee moesten we plotseling weer erg oppassen. De diepte ging van zowat 20m tot slechts 4m !!! Gelukkig dat er weinig golfslag was, want anders zou dat toch maar riskant zijn … Ik ben dus opnieuw bij de chartplotter gaan staan om daar in het oog te houden dat we de minst diepe stukken (volgens de plotter was het op sommige plekken nog maar 2m diep) toch zeker zouden vermijden. En dat is gelukt. Die zandbanken hé … Moesten ze verbieden ! Welke idioot heeft die dingen daar gelegd ?
We hadden ook weer geluk met het weer : we hebben maar heel even een beetje regen gehad.
Dit keer was het Steffi wiens maag het onderweg lastig kreeg. En omdat ze binnen had liggen slapen en lezen geraakte ze niet meer op tijd buiten. Het toilet was de dichtstbijzijnde oplossing.
Iets voor 19u vaarden we Ramsgate binnen. We zijn maar meteen op zoek gegaan naar een plaatsje aan een vingerponton, we wilden niet meer 6 rijen dik liggen. Maar blijkbaar hadden ze in dàt stuk van de jachthaven nog niet gedregd … met als resultaat dat we ergens midden in de haven tussen de steigers vastgelopen zijn ! Terug los geraken was gelukkig geen probleem voor schipper Stefan en we hebben uiteindelijk een plaatsje gevonden voor ons alleen. Na raadpleging bij de havenmeester mochten we daar blijven liggen (het was een plaats van een vaste ligplaatshouder en als deze terug zou komen moesten we wel weg) en we kregen electriciteit. Oef !
Niemand had veel zin om te koken en bovendien : als je in Engeland bent dan moet je toch Fish & Chips gaan eten hé ?! Dus gingen we zijn in Ramsgate op zoek naar een eettent. Die hadden we ook vrij snel gevonden. Maar ik had niet zo’n zin in frieten, ik had er een paar dagen geleden al gegeten. Ik wilde graag een Jacket Potato. Maar zoals ik meestal geluk heb als ik ergens iets ga eten was dat ook hier weer het geval : de potatoes waren op !!! Grrrrr … dan maar chicken kebab genomen, dat was ook lekker !
Terug aan boord moest Stefan op vliegenjacht gaan. Natuurlijk, nu de koelkast niet meer werkte kamen er vliegen af op de geurtjes die uit deze koelkast walmden. Vliegen met hopen aan boord … tegen 22u30 en vele dode vliegen later zijn we gaan slapen.
Omdat er weinig wind stond (de zee was behoorlijk plat) hebben we maar weer de motor bijgezet. Op zee moesten we plotseling weer erg oppassen. De diepte ging van zowat 20m tot slechts 4m !!! Gelukkig dat er weinig golfslag was, want anders zou dat toch maar riskant zijn … Ik ben dus opnieuw bij de chartplotter gaan staan om daar in het oog te houden dat we de minst diepe stukken (volgens de plotter was het op sommige plekken nog maar 2m diep) toch zeker zouden vermijden. En dat is gelukt. Die zandbanken hé … Moesten ze verbieden ! Welke idioot heeft die dingen daar gelegd ?
We hadden ook weer geluk met het weer : we hebben maar heel even een beetje regen gehad.
Dit keer was het Steffi wiens maag het onderweg lastig kreeg. En omdat ze binnen had liggen slapen en lezen geraakte ze niet meer op tijd buiten. Het toilet was de dichtstbijzijnde oplossing.
Iets voor 19u vaarden we Ramsgate binnen. We zijn maar meteen op zoek gegaan naar een plaatsje aan een vingerponton, we wilden niet meer 6 rijen dik liggen. Maar blijkbaar hadden ze in dàt stuk van de jachthaven nog niet gedregd … met als resultaat dat we ergens midden in de haven tussen de steigers vastgelopen zijn ! Terug los geraken was gelukkig geen probleem voor schipper Stefan en we hebben uiteindelijk een plaatsje gevonden voor ons alleen. Na raadpleging bij de havenmeester mochten we daar blijven liggen (het was een plaats van een vaste ligplaatshouder en als deze terug zou komen moesten we wel weg) en we kregen electriciteit. Oef !
Niemand had veel zin om te koken en bovendien : als je in Engeland bent dan moet je toch Fish & Chips gaan eten hé ?! Dus gingen we zijn in Ramsgate op zoek naar een eettent. Die hadden we ook vrij snel gevonden. Maar ik had niet zo’n zin in frieten, ik had er een paar dagen geleden al gegeten. Ik wilde graag een Jacket Potato. Maar zoals ik meestal geluk heb als ik ergens iets ga eten was dat ook hier weer het geval : de potatoes waren op !!! Grrrrr … dan maar chicken kebab genomen, dat was ook lekker !
Terug aan boord moest Stefan op vliegenjacht gaan. Natuurlijk, nu de koelkast niet meer werkte kamen er vliegen af op de geurtjes die uit deze koelkast walmden. Vliegen met hopen aan boord … tegen 22u30 en vele dode vliegen later zijn we gaan slapen.
Zaterdag 24 juli
Steffi's eerste stuurpoging
7u30, tijd om uit bed te komen. Vanaf 8u konden we gaan tanken, wat nu wel stilletjesaan nodig was. En raad es wie we tegenkwamen op weg naar het “tankstation” ? De Geronimo, die daar aan het wachten was tot het hen toegestaan was om buiten te varen ! Worden wij gestalkt, of stalken wij hen ? We hebben voor £26,76 getankt en om 8u30 zetten we dan koers naar Nieuwpoort. Alweer heel weinig wind vandaag, de motor deed goed dienst. Het was gelukkig wel overwegend zonnig. Een rustige overtocht dus. Voor Steffi en Marleen ideaal om al in te beginnen pakken want zij waren van plan om vanavond reeds naar huis te gaan.
Het was zowat half 6 toen we op ons plekje lagen. Het liggeld bedroeg nu 21,80 euro en we zijn ook nog een beetje gaan bijtanken, voor 12,51 euro (6 liter). We hebben ook de watertank volledig bijgevuld. Vandaag gevaren : 46 zeemijl.
Stefan, Evi en Wesley wilden graag nog snel naar de supermarkt gaan (ze hadden van de havenmeester een bon gekregen voor een gratis fles cava), ik begon aan de gedeeltelijke afrekening van de kosten van deze reis en Steffi en Marleen deden hun deel van de kuis (van binnen kuisen). Om half 8 vertrokken zij richting thuis.
Toen Wesley, Stefan en Evi terugkwamen van de winkel hadden ze een extra persoon bij : Katelijn, die mee bleef avondeten. Na het avondeten gingen Wesley, Evi en ik naar de douche. Daar in Nieuwpoort vinden ze het blijkbaar te duur om een volledige deur voor iedere douche te zetten. ’t Was precies een westernsaloon ! Gezellig is anders vind ik hoor …
Onderweg van de douches terug naar de boot zagen we een bekend gezicht onze richting uit komen … Het is niet waar hé … Jawel, de dame van dat Nederlandse zeilkoppel (Geronimo) was daar ook ! Ze waren al op weg terug naar huis (Medemblik) maar hadden nog een weekje langer verlof dan wij. Gelukzakken !
Het voordeel van 2 mensen minder aan boord te hebben is natuurlijk dat er meer slaapplaats is. Evi, die bijna gans de reis bij Wesley in de carré (het salon) geslapen had is naar de achterkajuit verhuisd.
Tegen slaaptijd is Katelijn naar huis gereden.
Het was zowat half 6 toen we op ons plekje lagen. Het liggeld bedroeg nu 21,80 euro en we zijn ook nog een beetje gaan bijtanken, voor 12,51 euro (6 liter). We hebben ook de watertank volledig bijgevuld. Vandaag gevaren : 46 zeemijl.
Stefan, Evi en Wesley wilden graag nog snel naar de supermarkt gaan (ze hadden van de havenmeester een bon gekregen voor een gratis fles cava), ik begon aan de gedeeltelijke afrekening van de kosten van deze reis en Steffi en Marleen deden hun deel van de kuis (van binnen kuisen). Om half 8 vertrokken zij richting thuis.
Toen Wesley, Stefan en Evi terugkwamen van de winkel hadden ze een extra persoon bij : Katelijn, die mee bleef avondeten. Na het avondeten gingen Wesley, Evi en ik naar de douche. Daar in Nieuwpoort vinden ze het blijkbaar te duur om een volledige deur voor iedere douche te zetten. ’t Was precies een westernsaloon ! Gezellig is anders vind ik hoor …
Onderweg van de douches terug naar de boot zagen we een bekend gezicht onze richting uit komen … Het is niet waar hé … Jawel, de dame van dat Nederlandse zeilkoppel (Geronimo) was daar ook ! Ze waren al op weg terug naar huis (Medemblik) maar hadden nog een weekje langer verlof dan wij. Gelukzakken !
Het voordeel van 2 mensen minder aan boord te hebben is natuurlijk dat er meer slaapplaats is. Evi, die bijna gans de reis bij Wesley in de carré (het salon) geslapen had is naar de achterkajuit verhuisd.
Tegen slaaptijd is Katelijn naar huis gereden.
Zondag 25 juli
Op weg naar Oostende
Oostende is niet ver van Nieuwpoort, we moesten ons dus nergens voor haasten. Lekker uitgeslapen, rustig ontbeten, alles kalmpjes aan. Zo rond de middag vertrokken we.
Er stond niet zo veel wind maar hij kwam wel uit de juiste richting dus we hebben een paar uurtjes kunnen zeilen. Zalig !
Om ongeveer 16u lag de boot terug op z’n plek in de box in de Mercatormarina. Nu hadden we nog ruim de tijd om de rest van de boot te kuisen (buiten helemaal afschrobben, binnen heel eventjes met een natte dweil erdoor), de rest van het eten en het drinken te verdelen en afscheid te nemen.
Ik mocht de Railpass van Stefan gebruiken (mercikes !) en samen met Wesley en Evi nam ik de trein naar huis. De zeilvakantie zat er weeral op. ’t Was veel te snel gedaan !
Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om nog een paar “prijzen” uit te delen : om te beginnen aan Wesley, omdat hij het presteerde om zowat overal zijn hoofd tegen te stoten. Als ik ergens nog een helm vind dat krijg je ‘m voor de volgende zeilreis … Voor Steffi is de prijs “kampioen boeklezen” en er is ook nog een speciale vermelding voor Marleen die ik graag wil bedenken met de aanmoedigingsprijs voor “pech onderweg” (maar ze heeft toch van de reis genoten hoor). Evi wil ik graag bedenken met de titel “moedige meid” omdat zo’n reis voor haar toch wel een sprong in het diepe was. Stefan : de beste schipper !
En uiteraard : aan iedereen dank je voor de leuke vakantie. Stefan, merci voor het schipperen !
Carina, de zeilende reporter (of is het “de reporterende zeiler” ? :-D) (cfr Marleen).
Er stond niet zo veel wind maar hij kwam wel uit de juiste richting dus we hebben een paar uurtjes kunnen zeilen. Zalig !
Om ongeveer 16u lag de boot terug op z’n plek in de box in de Mercatormarina. Nu hadden we nog ruim de tijd om de rest van de boot te kuisen (buiten helemaal afschrobben, binnen heel eventjes met een natte dweil erdoor), de rest van het eten en het drinken te verdelen en afscheid te nemen.
Ik mocht de Railpass van Stefan gebruiken (mercikes !) en samen met Wesley en Evi nam ik de trein naar huis. De zeilvakantie zat er weeral op. ’t Was veel te snel gedaan !
Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om nog een paar “prijzen” uit te delen : om te beginnen aan Wesley, omdat hij het presteerde om zowat overal zijn hoofd tegen te stoten. Als ik ergens nog een helm vind dat krijg je ‘m voor de volgende zeilreis … Voor Steffi is de prijs “kampioen boeklezen” en er is ook nog een speciale vermelding voor Marleen die ik graag wil bedenken met de aanmoedigingsprijs voor “pech onderweg” (maar ze heeft toch van de reis genoten hoor). Evi wil ik graag bedenken met de titel “moedige meid” omdat zo’n reis voor haar toch wel een sprong in het diepe was. Stefan : de beste schipper !
En uiteraard : aan iedereen dank je voor de leuke vakantie. Stefan, merci voor het schipperen !
Carina, de zeilende reporter (of is het “de reporterende zeiler” ? :-D) (cfr Marleen).