Zaterdag 19 mei – bestemming … neen, niet Ramsgate maar Zeebrugge
Opgestaan om 8u. Ik heb niet echt goed geslapen vannacht. Gelukkig scheen vandaag het zonnetje volop, ik heb mijn zonnecrème maar uit m’n toiletzak gevist. Het plan is dus om naar Zeebrugge te zeilen. Er stond nog redelijk wat wind en die zouden we nu zo goed als vlak in ons gat hebben. Niet meteen mijn favoriete koers, en zeker niet om te sturen.
Na het ontbijt (heerlijke eitjes) en de afwas zijn we dan vertrokken. Met deze rustige koers is er gelukkig niemand ziek geworden. Toch ging het sturen niet van een leien dakje. We hebben verschillende keren een klapgijp gehad (Wilfried, is het echt nodig om tegen je bemanning te brullen ? Ze doen ook maar hun best …) maar nadat er dan een bulletalie gestoken was, was ’t gedaan met de klapgijpen.
We zijn zonder verdere evenementen in Zeebrugge geraakt. Het aanleggen was dan weer een spannend moment (voor mij toch). Dirk en ik stonden klaar om op de steiger te springen, maar dichter dan zowat twee meter zijn we niet tot bij de steiger geraakt. De meeste schippers zeggen dan van niet te springen wegens te gevaarlijk, dus ik bleef staan (Dirk was ondertussen al wél op de steiger gesprongen). Maar toen onze schipper dan met een gezicht als een donderwolk op me af kwam ben ik toch maar overboord gesprongen – gelukkig zonder ongelukken.
Het heeft nog even geduurd voordat we echt goed vast lagen. Katja en ik zijn toen naar de havenmeester gegaan om te horen waar we moesten gaan liggen, maar daar stond nog volk te wachten. Voor Wilfried duurde het blijkbaar te lang want hij is zelf komen kijken.
We mochten ons dan verleggen naar een ponton (C10 geloof ik). Ingrid en ik zijn eerst naar het toilet getrokken want het was ondertussen echt wel “hoog water”. Met zijn vieren (Wilfried, Katja, Rikkert en Trudi, dacht ik) hebben ze dan de Marmatoo losgemaakt en verlegd. De anderen stonden op de steiger te wachten om de boot aan te pakken. Eénmaal aangelegd was het de beurt aan Katja om in sneltreinvaart naar het toilet te rennen.
Trudi, Katja en Rikkert hebben zich weer aan het avondeten gezet (vissla en groentesla, als ik het me goed herinner), ook de overschot van de macaroni van vrijdag werd opgewarmd (speciaal voor Rikkert en ik, die niet zo gek zijn van gerookte vis). Na de afwas werd het “gezellig” aan tafel. D’r werd veel gezongen (de buren hebben het geweten) – wat ik op zich niet erg vind, maar dat de alcohol intussen rijkelijk vloeide daar kon ik me minder in vinden. Dit roept bepaalde spookbeelden bij me op – dus ik ben maar buiten gaan zitten. Dirk had het trouwens wel gemerkt, dat dit “mijn ding” niet was - beroepsmisvorming zeker ? ;-)
‘k Ben vervolgens een wandeling over de steigers gaan maken, bootjes kijken en dan meteen op zoek naar de Eole, of die daar nog ligt. Niet gevonden. Ik heb wel de nieuwe steiger gezien waar nu heel de vloot van Channel Sailing gehuisvest is.
Omstreeks 23u besliste de uitgelaten bende om te gaan slapen. Enkelen gingen nog eerst een plasje doen, ik ben dan maar in bed gekropen. Niet dat ik veel heb geslapen – ik kon de slaap heel moeilijk vatten. Tegen 1u ben ik nog naar het toilet gegaan en ik denk dat het ongeveer 4u was tegen dat ik dan uiteindelijk in slaap gesukkeld was.
Zondag 20 mei – terugkeer naar Oostende
Er was niet meteen een uur afgesproken om op te staan, maar ik denk dat omstreeks 10u iedereen wel op was. Ik had ondertussen mijn koffer al gepakt.
Na het ontbijt zijn we rustig vertrokken, er was niet echt haast bij.
Veel wind was er niet, men voorspelde 2 beaufort, met later op de dag 3 beaufort – en de wind was ook gedraaid. Resultaat was dat we nu met de stroming richting Oostende zouden kunnen dobberen, met de wind schuin van achteren.
Vandaag heb ik dan nog eens gestuurd. Dat was behoorlijk saai, d’r stond geen scheet wind en we gingen niet vooruit. Na een tijdje was ik het beu en heeft Katja terug van me overgenomen.
Gaandeweg verdween het heerlijke zonnetje achter meer en meer wolken, en toen we dichtbij Oostende waren begon het natuurlijk te regenen. Gezellig ! Ik kreeg alweer een déja-vu van vorige zomer … Wat wél leuk was, was dat we heel even een Bruinvis (soort Dolfijn) gezien hebben. Het is toch niet meteen iets dat je alle dagen ziet !
Omdat het volgend weekeind “Oostende Voor Anker” is, moesten we de Marmatoo niet op zijn gewone plek leggen. We hebben de boot dan maar geparkeerd aan de aanlegsteiger vóór de sluis (helemaal in de hoek, ’t was niet bepaald gemakkelijk om ‘m daar echt vast te leggen). Wilfried twijfelde er wel aan of de boot daar wel zou mogen blijven liggen, maar soit : als de eigenaar zegt dat het mag, dan is het voor ons okee hé !
Handige Cor heeft de bril van het toilet nog vastgezet (die was helemaal los gekomen, maar of dat nou onze schuld was of dat het misschien al zo was voordat wij op de boot gekomen waren ????).
We hebben dan eerst nog gegeten, er was nog zoveel over van alle boodschappen … Wat na het “diner” nog niet op was werd verdeeld onder de bemanning. Alleen Katja, Cor en ik moesten niets hebben – als je niet met de auto bent dan hoef je geen extra gewicht om mee te sleuren. De afwas werd gedaan en toen werd er afscheid genomen van Rikkert, Cor en Trudi. Zij moesten nog helemaal naar Den Haag, met een omweg langs Calais (om daar Cor op de boot naar Engeland te zetten) – nog een hele tocht voor de boeg dus.
Ingrid en Katja hebben dan de binnenkant van de boot gekuist. Die zag er daarna een pak properder uit dan toen wij de boot in bruikleen kregen ! Water nemen om de boot af te spuiten dat zou niet lukken, want de steiger in kwestie met bijhorende waterslangen is blijkbaar van de andere club. Ik heb dan maar in verschillende keren water van uit de watertank in een emmer gegoten en heb dan die emmer leeggegoten in de kuip – in een poging om deze proper te krijgen. Dit is niet echt helemaal gelukt … En maar regenen ondertussen.
Tegen 17u hebben we dan verder afscheid van elkaar genomen. Dirk, Ingrid en Wilfried hebben Katja en mij nog even met de auto tot aan het station gereden (alle beetjes helpen om niet te hoeven sleuren) en toen hebben we definitief gedag gezegd.