Vrijdag 16 juli
Evi in de nacht
Stefan en Katelijn pikten me iets na de middag op aan de eindhalte van tram 5. Gemakkelijk, dan hoefde ik met al mijn gerief niet teveel te sleuren ! Want rijden met de trein is dan wel altijd al een beetje vakantie, maar niet als je veel bagage bij je hebt hoor …
Aangekomen in Oostende ruimden we de boot eerst wat op, want wij zouden veel plaats nodig hebben om al het eten, drinken en onze spullen op te kunnen bergen.
Alles wat dus niet echt nodig was aan boord - zoals kledij en slaapzak van Katelijn - vlogen in de auto. Met z’n drietjes hebben we vervolgens boodschappen gedaan in de Colruyt van Oostende. Amai zeg, we hadden zo te zien toch wel veel bij … En dat voor maar 9 dagen (en 6 mensen). Gelukkig kon het allemaal in Stefan zijn auto !
Terug aan boord hebben we alles weg kunnen stoppen. Omdat we de zaterdagochtend omstreeks 5u wilden vertrekken (zodat we in 1 trek naar Engeland zouden kunnen zeilen zonder daar midden in de nacht aan te moeten komen) moest de Croeso eerst buiten de Mercatormarina aan de wachtsteiger voor de sluis gelegd worden. Nadat dit gebeurd was zijn we iets gaan eten want ondertussen hadden we wel grote honger gekregen ! Tijdens de maaltijd dacht Stefan er aan dat we anders ook deze avond al zouden kunnen vertrekken. Zou zouden we een dag winnen, niet ? Voor mij geen probleem. Ik stuurde een sms aan Marleen en aan Wesley met de vraag of zij dit eventueel zouden zien zitten en het antwoord was voor allebei ja ! Leve het avontuur … Vooral dan voor Wesley, Steffi en Marleen (voor wie dit de eerste nachttocht zou zijn) en voor Evi (voor wie dit zelfs de allereerste zeilreis ooit was – over een vuurdoop gesproken …).
Om 21u arriveerden Evi en Wesley en tegen 22u waren ook Marleen en Steffi aan boord. Al hun spullen werden weggestoken en om 22u45 vertrokken we dan, richting Ipswich, het ruime sop op. England, here we come …
Vlak na het vertrek was het nog redelijk rustig, maar al snel trok de wind aan (5 – 6 beaufort, met zelfs windstoten tot 7 beaufort) en bleek er een stevige golfslag te staan. We hebben 2 reven gestoken, kwestie van het zeiloppervlak van het grootzeil te verkleinen, maar het werd toch nog een hele “bumpy ride” (dixit Wesley : precies Leuven Foor). Wesley’s maag kon hier niet zo goed tegen en Stefan begon na een tijdje last te krijgen van vermoeidheid (wij allemaal trouwens). We hebben echter wel kunnen genieten van een uitermate prachtige sterrenhemel ! Op zee, ver van de verlichting van de stad, zie je alles duizend keer beter. Jammer dat ik hier geen foto van heb kunnen nemen. Machtig, gewoon …
Na 2,5 uur stompen en bonken op de golven werd er dan maar beslist om rechtsomkeert te maken en naar Nieuwpoort te varen, een rustige rest van de nacht tegemoet. Tegen ongeveer 3 uur ’s nachts lagen we daar dan vast aan de steiger en konden we allemaal ons bed in. Amai, dat deed deugd !
Vandaag gezeild : zo’n 25 zeemijl (gokje, want het log had kuren).
Aangekomen in Oostende ruimden we de boot eerst wat op, want wij zouden veel plaats nodig hebben om al het eten, drinken en onze spullen op te kunnen bergen.
Alles wat dus niet echt nodig was aan boord - zoals kledij en slaapzak van Katelijn - vlogen in de auto. Met z’n drietjes hebben we vervolgens boodschappen gedaan in de Colruyt van Oostende. Amai zeg, we hadden zo te zien toch wel veel bij … En dat voor maar 9 dagen (en 6 mensen). Gelukkig kon het allemaal in Stefan zijn auto !
Terug aan boord hebben we alles weg kunnen stoppen. Omdat we de zaterdagochtend omstreeks 5u wilden vertrekken (zodat we in 1 trek naar Engeland zouden kunnen zeilen zonder daar midden in de nacht aan te moeten komen) moest de Croeso eerst buiten de Mercatormarina aan de wachtsteiger voor de sluis gelegd worden. Nadat dit gebeurd was zijn we iets gaan eten want ondertussen hadden we wel grote honger gekregen ! Tijdens de maaltijd dacht Stefan er aan dat we anders ook deze avond al zouden kunnen vertrekken. Zou zouden we een dag winnen, niet ? Voor mij geen probleem. Ik stuurde een sms aan Marleen en aan Wesley met de vraag of zij dit eventueel zouden zien zitten en het antwoord was voor allebei ja ! Leve het avontuur … Vooral dan voor Wesley, Steffi en Marleen (voor wie dit de eerste nachttocht zou zijn) en voor Evi (voor wie dit zelfs de allereerste zeilreis ooit was – over een vuurdoop gesproken …).
Om 21u arriveerden Evi en Wesley en tegen 22u waren ook Marleen en Steffi aan boord. Al hun spullen werden weggestoken en om 22u45 vertrokken we dan, richting Ipswich, het ruime sop op. England, here we come …
Vlak na het vertrek was het nog redelijk rustig, maar al snel trok de wind aan (5 – 6 beaufort, met zelfs windstoten tot 7 beaufort) en bleek er een stevige golfslag te staan. We hebben 2 reven gestoken, kwestie van het zeiloppervlak van het grootzeil te verkleinen, maar het werd toch nog een hele “bumpy ride” (dixit Wesley : precies Leuven Foor). Wesley’s maag kon hier niet zo goed tegen en Stefan begon na een tijdje last te krijgen van vermoeidheid (wij allemaal trouwens). We hebben echter wel kunnen genieten van een uitermate prachtige sterrenhemel ! Op zee, ver van de verlichting van de stad, zie je alles duizend keer beter. Jammer dat ik hier geen foto van heb kunnen nemen. Machtig, gewoon …
Na 2,5 uur stompen en bonken op de golven werd er dan maar beslist om rechtsomkeert te maken en naar Nieuwpoort te varen, een rustige rest van de nacht tegemoet. Tegen ongeveer 3 uur ’s nachts lagen we daar dan vast aan de steiger en konden we allemaal ons bed in. Amai, dat deed deugd !
Vandaag gezeild : zo’n 25 zeemijl (gokje, want het log had kuren).
Zaterdag 17 juli
Stefan legt aan Marleen de schaal van Beaufort uit
Geweldig, de havenmeester heeft ons rustig laten doorslapen ! We hebben het al anders geweten, … niet, Stefan ?
Tegen half 10 waren we uit ons bed, nog behoorlijk uitgerust na een toch wel korte nacht. ‘s Nacht heeft het geregend maar ’s morgens scheen gelukkig de zon. We waren tenslotte op vakantie, en daar hoort het zonnetje bij, niet ?
Na het ontbijt zijn Stefan en ik naar de havenmeester gestapt. Toen deze hoorde om hoe laat we aangekomen waren en dat we zeker voor 12u ’s middags weer vertrokken zouden zijn moesten we helemaal geen havengeld betalen. Tof !
Van de extra tijd hebben we gebruik gemaakt om de genua (het voorzeil) te vervangen door een gewone fok, want er stond nog behoorlijk wat wind. Tegen 11u45 vertrokken we, met als doel : Duinkerke. Omdat de wind niet echt uit een gunstige richting kwam hebben we eerst een klein uurtje gezeild met de motor erbij maar even later konden we dan toch lekker zeilen. Het was echter weer “Leuven Foor” : woelige golven en 25 knopen wind. En natuurlijk opkruisen, tegen de wind in … heerlijk … (not !).
Nieuwpoort en Duinkerke liggen niet zo ver uit elkaar : je ziet de industrie van Duinkerke al van ver liggen ! En als je er dicht genoeg bij bent dan ruik je de haven ook. Nou ja, de industrie dan toch … Beikes ! Moet je daar je boot niet hebben liggen ???
16u30 : we liggen naast een andere (Nederlandse) boot in de haven “Port Grand Large”. Het was ondertussen bewolkt, het zonnetje van de voormiddag had afscheid van ons genomen.
We zijn allemaal gaan douchen en Marleen heeft zich daarna in de kuip van de Croeso een breuk gelachen met de verklaring van de “Schaal van Beaufort” uit een handboek dat Stefan aan boord had liggen. Vooral dan de uitleg hoe je aan de bomen kan zien hoeveel wind er staat lokte de slappe lach uit. Marleen stelde het zich al visueel voor : bomen op zee !!! :-D
Enfin, we hebben deze dag toch weer zo’n 35 zeemijl afgelegd. Het liggeld in deze haven bedraagt 22,50 euro. Omstreeks 22u30 gingen we slapen.
Tegen half 10 waren we uit ons bed, nog behoorlijk uitgerust na een toch wel korte nacht. ‘s Nacht heeft het geregend maar ’s morgens scheen gelukkig de zon. We waren tenslotte op vakantie, en daar hoort het zonnetje bij, niet ?
Na het ontbijt zijn Stefan en ik naar de havenmeester gestapt. Toen deze hoorde om hoe laat we aangekomen waren en dat we zeker voor 12u ’s middags weer vertrokken zouden zijn moesten we helemaal geen havengeld betalen. Tof !
Van de extra tijd hebben we gebruik gemaakt om de genua (het voorzeil) te vervangen door een gewone fok, want er stond nog behoorlijk wat wind. Tegen 11u45 vertrokken we, met als doel : Duinkerke. Omdat de wind niet echt uit een gunstige richting kwam hebben we eerst een klein uurtje gezeild met de motor erbij maar even later konden we dan toch lekker zeilen. Het was echter weer “Leuven Foor” : woelige golven en 25 knopen wind. En natuurlijk opkruisen, tegen de wind in … heerlijk … (not !).
Nieuwpoort en Duinkerke liggen niet zo ver uit elkaar : je ziet de industrie van Duinkerke al van ver liggen ! En als je er dicht genoeg bij bent dan ruik je de haven ook. Nou ja, de industrie dan toch … Beikes ! Moet je daar je boot niet hebben liggen ???
16u30 : we liggen naast een andere (Nederlandse) boot in de haven “Port Grand Large”. Het was ondertussen bewolkt, het zonnetje van de voormiddag had afscheid van ons genomen.
We zijn allemaal gaan douchen en Marleen heeft zich daarna in de kuip van de Croeso een breuk gelachen met de verklaring van de “Schaal van Beaufort” uit een handboek dat Stefan aan boord had liggen. Vooral dan de uitleg hoe je aan de bomen kan zien hoeveel wind er staat lokte de slappe lach uit. Marleen stelde het zich al visueel voor : bomen op zee !!! :-D
Enfin, we hebben deze dag toch weer zo’n 35 zeemijl afgelegd. Het liggeld in deze haven bedraagt 22,50 euro. Omstreeks 22u30 gingen we slapen.
Zondag 18 juli
Steffi voelt of het water koud is
Goh, is het al zondag ? Gek, hoe die nachttocht ons allemaal parten speelt. Het is nog maar de tweede vakantiedag, maar toch gaan we vandaag onze derde zeiltocht doen. Verwarrend !
We stonden op om 7u en na een rustig ontbijt vertrokken we om 8u45 met dit keer echt als doel : Engeland !
Aanvankelijk was het nog Leuven Foor op zee. Om 10u werd de motor afgezet en konden we gelukkig zeilen. Een uurtje later werd beslist om een eerste reef te steken. Onze Wesley ocharme die had weer flink last van zijn maag. Deze houdt blijkbaar niet van de foor …
Na iets minder dan 5 uurtjes zeilen konden we Engeland al zien liggen ! Joepie ! Vooral voor Wesley een hart onder de riem : het einde is al in zicht (maar jammer genoeg nog behoorlijk ver weg) … Even later werd een tweede reef gestoken, de wind was weer een beetje aangewakkerd. Die aangewakkerde wind had nog een ander resultaat : Marleen, die in de keuken stond, kon zich nergens meer aan vasthouden toen de boot plots wat schever ging hangen … met als resultaat : een behoorlijk zware val op haar staartbeentje. Pijnlijk …
Het was kwart voor 4 toen we in Ramsgate waren. Daar was trouwens één en ander veranderd ten opzichte van mijn laatste bezoek … Blijkbaar was er in het voorjaar in de jachthaven gebaggerd, maar de normale vingerpontons lagen nog niet terug op hun plek. Dat wou dus zeggen dat we ons niet aan een pontonneke maar aan de lange steiger moesten vastmaken. Op zich geen probleem, maar we wisten niet wat er allemaal nog ging komen (of liever : hoeveel boten er nog binnen zouden varen in de loop van de dag).
En hoeveel zeemijl hebben we deze dag gevaren ? 42 ! Er stond trouwens behoorlijk wat wind, ik heb zelfs even 30 knoop gezien op de windmeter. En onze maximumsnelheid van vandaag was 8,39 knoop.
Nadat we dan eindelijk met al onze lijntjes aan de steiger vastlagen maakten we een wandeling, lekker, even de benen strekken na zo’n lange zeiltocht ! En voor de maag van Wesley was het ook een welkome verandering. Na de wandeling wilde Steffi gaan zonnen (het was dan ook heerlijk buiten). Evi en Wesley gingen in de stad een hamburgerrestaurant opzoeken, de rest zou dan aan boord spaghetti eten..
In ‘t begin lagen we als enige boot aan de steiger maar al snel kregen we buren : een jacht van “Sail 4 Heroes”. Naarmate de tijd vorderde kwamen er altijd meer en meer boten langszij liggen, tot we op een bepaald moment 5 rijen dik lagen. Aan de overkant, de andere steiger dus, lagen ze ook al een aantal rijen dik, zodat er uiteindelijk nog maar een hele smalle doorgang was voor boten die eventueel wilden passeren. Behoorlijk lastig ! En wat nog lastiger was, was dat wij de volgende ochtend heel vroeg wilden vertrekken … En de boten naast ons niet ! Dat zou dus willen zeggen dat de volgende ochtend iedereen ook vroeg zou moeten opstaan omdat wij anders niet weg zouden geraken … Stefan had de andere schippers hiervan verwittigd, en zij vonden dat blijkbaar niet zo leuk want even later kwam de havenmeester tot bij de Croeso. Of wij die boot waren die zo vroeg wilde vertrekken ? Ja dus … Wilden wij dan niet liever ergens anders gaan liggen, om de anderen morgen niet zo vroeg uit hun bed te hoeven zetten … Geen probleem hé ! Alle voorstellen zijn welkom. Er werden dus extra lijnen naar de steiger gelegd, van op de buurboot, achter de Croeso door. Van zodra dit in orde was konden onze lijnen en de voorste lijn van de buurboot losgemaakt worden. Het was maar passe-maatje maar Stefan heeft de Croeso veilig uit de bende boten weg gemanoeuvreerd en de anderen hebben zich dan (4 rijen dik) via de lange lijn van onze buurboot naar de steiger kunnen trekken. Nou, als je met de Croeso weg bent dan maak je toch altijd wel iets speciaals mee !!!
Wesley is tijdens dit manoeuvre op de steiger blijven staan en toen wij dan zonder hem naar onze nieuwe plek vaarden riep ik hem toe “stuur een kaartje hé”. Ietsje verderop vaarden we voorbij de Geronimo, een zeiljacht van een Nederlands koppel. De man op die boot had dat van dat kaartje blijkbaar gehoord want hij zei me dat ik zeker niet mocht vergeten een kaartje te sturen … Ik riep okee, maar dat hij me an wel z’n adres moest geven …
Even later lagen we dus naast een catamaran, één die blijkbaar al lang niet meer van z’n plek is geweest, te oordelen aan de staat waarin de boot zich bevond. Om half elf zijn we in ons bed gekropen. Oh ja, het liggeld in Ramsgate bedroeg £24,00.
We stonden op om 7u en na een rustig ontbijt vertrokken we om 8u45 met dit keer echt als doel : Engeland !
Aanvankelijk was het nog Leuven Foor op zee. Om 10u werd de motor afgezet en konden we gelukkig zeilen. Een uurtje later werd beslist om een eerste reef te steken. Onze Wesley ocharme die had weer flink last van zijn maag. Deze houdt blijkbaar niet van de foor …
Na iets minder dan 5 uurtjes zeilen konden we Engeland al zien liggen ! Joepie ! Vooral voor Wesley een hart onder de riem : het einde is al in zicht (maar jammer genoeg nog behoorlijk ver weg) … Even later werd een tweede reef gestoken, de wind was weer een beetje aangewakkerd. Die aangewakkerde wind had nog een ander resultaat : Marleen, die in de keuken stond, kon zich nergens meer aan vasthouden toen de boot plots wat schever ging hangen … met als resultaat : een behoorlijk zware val op haar staartbeentje. Pijnlijk …
Het was kwart voor 4 toen we in Ramsgate waren. Daar was trouwens één en ander veranderd ten opzichte van mijn laatste bezoek … Blijkbaar was er in het voorjaar in de jachthaven gebaggerd, maar de normale vingerpontons lagen nog niet terug op hun plek. Dat wou dus zeggen dat we ons niet aan een pontonneke maar aan de lange steiger moesten vastmaken. Op zich geen probleem, maar we wisten niet wat er allemaal nog ging komen (of liever : hoeveel boten er nog binnen zouden varen in de loop van de dag).
En hoeveel zeemijl hebben we deze dag gevaren ? 42 ! Er stond trouwens behoorlijk wat wind, ik heb zelfs even 30 knoop gezien op de windmeter. En onze maximumsnelheid van vandaag was 8,39 knoop.
Nadat we dan eindelijk met al onze lijntjes aan de steiger vastlagen maakten we een wandeling, lekker, even de benen strekken na zo’n lange zeiltocht ! En voor de maag van Wesley was het ook een welkome verandering. Na de wandeling wilde Steffi gaan zonnen (het was dan ook heerlijk buiten). Evi en Wesley gingen in de stad een hamburgerrestaurant opzoeken, de rest zou dan aan boord spaghetti eten..
In ‘t begin lagen we als enige boot aan de steiger maar al snel kregen we buren : een jacht van “Sail 4 Heroes”. Naarmate de tijd vorderde kwamen er altijd meer en meer boten langszij liggen, tot we op een bepaald moment 5 rijen dik lagen. Aan de overkant, de andere steiger dus, lagen ze ook al een aantal rijen dik, zodat er uiteindelijk nog maar een hele smalle doorgang was voor boten die eventueel wilden passeren. Behoorlijk lastig ! En wat nog lastiger was, was dat wij de volgende ochtend heel vroeg wilden vertrekken … En de boten naast ons niet ! Dat zou dus willen zeggen dat de volgende ochtend iedereen ook vroeg zou moeten opstaan omdat wij anders niet weg zouden geraken … Stefan had de andere schippers hiervan verwittigd, en zij vonden dat blijkbaar niet zo leuk want even later kwam de havenmeester tot bij de Croeso. Of wij die boot waren die zo vroeg wilde vertrekken ? Ja dus … Wilden wij dan niet liever ergens anders gaan liggen, om de anderen morgen niet zo vroeg uit hun bed te hoeven zetten … Geen probleem hé ! Alle voorstellen zijn welkom. Er werden dus extra lijnen naar de steiger gelegd, van op de buurboot, achter de Croeso door. Van zodra dit in orde was konden onze lijnen en de voorste lijn van de buurboot losgemaakt worden. Het was maar passe-maatje maar Stefan heeft de Croeso veilig uit de bende boten weg gemanoeuvreerd en de anderen hebben zich dan (4 rijen dik) via de lange lijn van onze buurboot naar de steiger kunnen trekken. Nou, als je met de Croeso weg bent dan maak je toch altijd wel iets speciaals mee !!!
Wesley is tijdens dit manoeuvre op de steiger blijven staan en toen wij dan zonder hem naar onze nieuwe plek vaarden riep ik hem toe “stuur een kaartje hé”. Ietsje verderop vaarden we voorbij de Geronimo, een zeiljacht van een Nederlands koppel. De man op die boot had dat van dat kaartje blijkbaar gehoord want hij zei me dat ik zeker niet mocht vergeten een kaartje te sturen … Ik riep okee, maar dat hij me an wel z’n adres moest geven …
Even later lagen we dus naast een catamaran, één die blijkbaar al lang niet meer van z’n plek is geweest, te oordelen aan de staat waarin de boot zich bevond. Om half elf zijn we in ons bed gekropen. Oh ja, het liggeld in Ramsgate bedroeg £24,00.