Vierde weekeind : 27 en 28 april 2002
Tegen 22u15 zijn we in Oostende aangekomen, er was niemand aan boord. Na wat over en weer gebel met Dirk bleek dat Pieter nog wat was gaan drinken maar dat de boot open was. We hebben ons dus al maar geïnstalleerd en hebben op de schipper gewacht. Het was blijkbaar heel leuk op café want hij arriveerde pas aan boord tegen 0u30. De kennismaking viel echter heel goed mee en wat slapen betreft deed Pieter helemaal niet moeilijk.
De volgende ochtend beloofde niet veel goeds : men voorspelde veel wind ! Cindy en ik gingen naar de bakker en toen we terugkwamen was het koppel gearriveerd. Het meisje had een been in de plaaster en ze had wel een plastic zak bij zich om rond haar voet te binden, maar aan een extra (warme) sok had ze niet gedacht. Gelukkig dat Cindy nog een paar dikke wollen sokken op overschot bij zich had !
Pieter besliste de weersvoorspelling af te wachten dus we zouden eerst nog rustig ontbijten in plaats van samen met al de anderen de sluis van 10u te nemen. Even later hoorden we op de VHF omroepen dat de sluismeester niet zeker was of er nog wel een schutting zou komen, dus met een beetje pech zouden we vandaag helemaal niet kunnen gaan zeilen ! Na het eten en de afwas gingen Cindy en ik nog een wandelingetje maken maar al snel kregen we telefoon van Patrick dat om 11u30 de sluis dan toch open zou gaan. We haastten ons naar de boot en van zodra we opstapten vaarden we weg. Het koppeltje had pillekes tegen zeeziekte bij zich : Touristil. Patrick verwittigde hen dat deze op een zeilboot meestal niet veel helpen en vroeg of ze niet één van onze pilletjes wilden, maar dat hoefde niet. Wij hadden ons lekker warm aangekleed, gelukkig waren er twee zeilpakken voorzien voor de extra bemanningsleden van vandaag.
Eénmaal de pier voorbij werd het vrij ruw op zee en het duurde dan ook niet lang of nummer één hing over boord. Nou ja, over boord is veel gezegd : ze voelde zich al een tijdje niet goed en toen het “zo ver” was geraakte ze niet meer op tijd aan de lage kant, met als gevolg dat de hele brij in het gangboord belandde … Haar wederhelft voelde zich ook niet erg lekker maar die heeft alles wel binnen gehouden.
We hadden eerst gepland om naar Nieuwpoort te zeilen maar de wind kwam net uit die richting en de stroming zat ook tegen (met als gevolg dat we achteruit aan het zeilen waren), en met dan twee zieken aan boord moet je niet te gek gaan doen. Dus na ongeveer 2 uurtjes besloot Pieter om maar terug Oostende binnen te varen. Ondertussen had ik het meisje mijn wanten al geleend want ze had het koud gekregen.
In de haven moesten we nog ongeveer 2 uur wachten voor we de sluis in konden. Onze zeezieken voelden zich niet echt beter, het meisje is dan maar in de carré wat op de zetel gaan liggen (mijn hoofdkussen kwam daarbij goed van pas). Toen we dan uiteindelijk terug in onze box lagen werd er afscheid genomen van het koppeltje dat ondertussen al beslist had om nooit meer te gaan zeilen. Jammer …
Pieter en Patrick zijn een wandelingetje gaan doen en Cindy en ik bleven aan boord. ’s Avonds heben we gegeten, en goed gelachen ook. Pieter kan namelijk heel erg “sappig” vertellen ! Toen hij, terwijl ik aan het afwassen was, een verhaal vertelde over meeuwen voeren met brood waar sambal op zit (en de uitwerking dat dit heeft op de meeuwen) deed ik het bijna in mijn broek van het lachen.
De volgende ochtend hebben we gewacht op het weerbericht – en dat zag er helemaal niet goed uit. Ze voorspelden 8 à 9 beaufort, niet meteen het weer om voor je plezier een tochtje op zee te gaan doen. Pieter besloot dan ook om vandaag niet uit te varen. We hebben rustig ontbeten, de boot gekuist, de koffers gepakt en in de auto gestoken, we hebben dan nog middagmaal gegeten en daarna hebben we afscheid genomen van Pieter. Patrick, Cindy en ik hebben dan nog een wandelingetje gemaakt in Oostende, we zijn nog wat gaan drinken en tegen 17u30 zijn we naar huis vertrokken.