7 oktober 2006
Ik heb altijd al eens op de
Schelde willen zeilen met een open zeilboot, maar aangezien dit eigenlijk bij
wet verboden is scheen dit een onvervulde droom te zullen blijven. Maar gelukkig is er ook nog de Antwerp B-race
: het “kleine broertje“ van de Antwerp Race voor zeiljachten. Deze wordt speciaal ingericht voor open
zeilboten – alle eenheidsklassen (behalve de jeugdklassen) mogen hieraan
deelnemen. De start wordt gegeven van op
het HWV in Hoboken. Ik vond Stefan
bereid om dit jaar met mij mee te varen in een 420 van de club. Heel even zag het ernaar uit dat mijn droom
aan diggelen lag toen Stefan op zijn werk een ongelukje voorhad – maar gelukkig
wilde hij toch nog deelnemen (waarschijnlijk omdat ik veel te hard zeurde …). Mercikes, Stefan !
7u30 op een zaterdagochtend – wat een uur om aan te club te staan wachten …
Maar Stefan en ik moesten de boot nog op gaan halen. Steven Verlinden had me ondertussen een smsje
gestuurd met de vraag of we voor hem een peddel wilden meebrengen, deze hadden
ze niet aan boord en dat was verplicht voor de race.
Tegen 7u45 zijn we richting HWV vertrokken. Daar zijn we omstreeks 8u15
gearriveerd, wel een kwartier te laat, maar we waren zeker niet de enige
telaatkomers. We kregen twee plastiekjes met een nummerke erop die we respectievelijk
aan de boot en aan de strandkar moesten bevestigen. De andere
deelnemers van AZCN waren er al (Karlien Van Remoortere en een vriendin in
een 420 van de club; Steven en papa Gerrit Verlinden in hun eigen 420 en Marc
en Jos in hun 470) - zij waren hun boot reeds aan het optuigen.
Stefan en ik zijn dan ook maar aan de voorbereidingen begonnen : we hebben de
trailer afgepikt en de boot ergens "geparkeerd". Dan eerst
de auto op de parking gezet, daar hebben we onze zeilkledij aangetrokken
en dan gingen we terug naar de boot om 'm op te tuigen. Tot dan toe was
het zwaarbewolkt geweest (met zelfs af en toe een spatje regen) maar nu kwam regelmatig
het zonnetje al piepen, wat een goed voorteken was. De boot werd volledig
klaargemaakt en tegen 10u was het dan briefing. De man die ons uitlegde
hoe alles in zijn werk zou gaan had blijkbaar de
(eigen) wedstrijdbepalingen niet goed gelezen, want hij vertelde dat we de
eerste boei aan stuurboord moesten nemen, terwijl in de wedstrijdbepalingen stond
dat dit aan bakboord moest. Het werd dus toch bakboord. Er zou gestart
worden in twee reeksen : reeks 1 (de "trage" boten - waaronder de
420, de Vaurien, de OK, de Solo (iets dat ik nog niet kende) en ... raar maar
waar ... de Laser !) en 6 minuten later start dan reeks 2 (de "snelle
boten", waaronder de 470, 485, 490, Snipe, Korsar, Flying Dutchman en een
viertal catamarans). Die catamarans waren wel hele speciale boten : “Patin
A Vela”, éénmansboten, van Spaanse makelij, gemaakt in heel dun materiaal
(blijkbaar slechts 3 millimeter dik) en ZONDER ROER ! Die mensen moesten dus
sturen door het verplaatsen van hun mast, door het verplaatsen van
hun eigen gewicht en af en toe door hun benen in het water te hangen ...
Echt toffe boten !!!! En snel ook ...
Om 10u15 (dacht ik toch) begon het tewaterlaten van de boten. Eerst
mochten de boten van start 1 naar de helling. Daar lag al één Laser te
wachten, Stefan en ik waren de tweede in de rij en kort achter ons kwamen ook
Steven en Gerrit. In totaal waren er vier 420's aan de start : 3 van onze
club en één boot die "Geronimo" heet.
Het heeft even geduurd voordat alle boten in het water lagen, en dat ging ook
niet echt van een leien dakje want de wind stond bijna recht op kop van de
slipway. Instappen in je boot zonder nat te worden dat zou niet lukken -
maar dat wisten we op voorhand. Er waren wel een aantal helpende handen
van de plaatselijke club om de boel in goede banen te leiden.
Omdat ik geen zeilbottekes heb en mijn voeten dus toch nat zouden worden is
Stefan als eerste in de boot gekropen. Ik ben even later een stukje de
Schelde op gegaan (met de boot aan de hand) en daarna ben ik ook
ingestapt. Zo zijn we zonder veel problemen kunnen
vertrekken. Vermoedelijk is het in de andere boten ook wel ongeveer zo
gegaan - behalve dat er een paar meteen na het instappen naar de kant waaiden
(ha ja, vertrekken aan lager wal is niet zo simpel). Hoewel het al begin
oktober is was het water van de Schelde helemaal niet koud, wat mij wel
aangenaam verraste !
De eerste manche verliep als volgt : we moesten eerst een klein stukje verder zeilen
richting Hemiksem tot aan een boeike. Aan dat boeike moest gegijpt worden
en dan moesten we richting Antwerpen varen - tot aan de gele boei voor de
jachthaven van Linkeroever. Daar zou de finish zijn.
Gelukkig dat Stefan de vlaggeseinen kent, want het fluitje dat de
minuten-signalen moest aangeven dat hoorden we helemaal niet (ook nogal een
idee om voor zo’n race een simpel fluitje te gebruiken …). Een aantal
mensen hebben daardoor waarschijnlijk de start gemist. Wij hadden geluk
dat we dicht bij de startlijn lagen toen de vlag (startvlag) gehesen werd - we
waren dan ook heel goed vertrokken.
Met het gijpen rond de boei hebben we geen problemen gehad en van toen af was
het "vliegen" richting Antwerpen. Vliegen om verschillende
redenen : ten eerste hadden we de stroming mee en ten tweede stonden er soms
flinke windvlagen; bovendien hadden we grote stukken de wind vlak van achteren.
Onderweg zijn er dan ook wel een paar boten gekapseisd - vooral Laserkes, maar
we hebben ook de "Geronimo" zien omkieperen : die wilde zijn
spinnaker hijsen maar nog voordat dit gelukt was lagen ze dus op hun kop.
Erg jammer voor hen, maar natuurlijk wel gunstig voor ons ... De motorboot van
HWV was vrij snel ter plaatse om de mensen te helpen met hun boot zodat ze de
race konden verderzetten. Het was soms toch wel erg spannend hoor ... op
een bepaald moment kregen we zulk een windvlaag dat de boot ervan begon te
zinderen - hij daverde helemaal. Gelukkig is alles heel gebleven ... Ik
vond dat wel heel leutig, zo vooruit vliegen met een 420 !!! Het was lang
geleden dat ik nog zo'n pret heb gehad ... Maar als wij nu dachten dat we snel
gingen ... die Patins, die dus 6 minuten na ons gestart waren, die vlogen ons
gewoon voorbij alsof het niets was. Ze
gingen zelfs zo snel dat de racecomité-boot zich nog heeft moeten haasten om
tijdig aan de aankomst te geraken om de finishlijn te leggen.
We zijn gefinisht en hebben dan de boot op Linkeroever op de kant
"geparkeerd". Nog iets dat ik nog nooit gedaan heb : gewoon
zwaard en roer naar omhoog halen en de boot op de kant varen. Ik heb op
het laatst wel uit moeten stappen om ons 420ske helemaal op de modder te
trekken maar dat vond ik niet erg. Even later arriveerden ook de andere zeilers
van AZCN. We hielpen elkaar met het op de kant trekken van de boten en
dan hebben we daar op de kant, in de modder, ons middagmaal opgegeten. 't
Is ook weer eens iets anders - en vooral iets dat je niet veel ziet, zo'n hoop
open zeilboten geparkeerd aan de rand van de Schelde.
Ondertussen was het tij gekeerd en
moesten we dus regelmatig onze boten een eindje verder de kant optrekken want
anders zouden die gewoon met de stroming meedrijven.
Na een tijdje kwam de wedstrijdboot ons aanwijzingen geven hoe we de 2e manche
zouden moeten varen. We zouden eerst een klein stukje richting Royerssluis
moeten zeilen, daar zouden we een groene boei moeten ronden, dan zouden we
terug richting Zwijndrecht moeten varen om daar rond één of andere gele boei overstag
te gaan en dan zouden we moeten terugzeilen tot aan de gele
"startboei". Of we één of twee rondes zouden moeten zeilen zou
pas later beslist worden, want er moest ook rekening gehouden worden met de
boten van de A-race, de eersten werden reeds omstreeks 13u in Antwerpen
verwacht en dan mochten wij niet te veel in de weg varen. Nadat die mens
op de wedstrijdboot zijn uitleg gedaan had vertelde hij langs zijn neus weg dat
de startprocedure voor reeks 1 (de trage boten dus) reeds begonnen was.
We hadden met andere woorden nog minder dan 5 minuten om tot bij de start te
geraken – wat wil zeggen dat we in een sneltreinvaart de 420 in het water
moesten trekken en sito-presto moesten vertrekken.
Aangezien dit een beetje een rommeltje was hebben veel mensen de start
gemist. Ook dit keer hadden Stefan en ik geluk, we waren bij de eersten
weg (we hadden maar twee boten voor moeten laten gaan : twee Lasers). Bij
het ronden van de groene boei liep er bijna iets mis : mijn fokje bleef achter
de klem haperen en stond dus bak nadat we overstag gegaan waren.
Normaalgezien is dat zo geen probleem, maar dus wél wanneer je nogal kort bij
de boei gedraaid bent. Nou ja, er is niks ergs gebeurd, 't was alleen wel
even spannend.
Op naar de gele boei die dicht bij de hoge oever en bovenwinds lag - het was
niet zo simpel om ze te ronden. Wij hebben ons gewoon een stuk mee laten
drijven met de stroming en zijn overstag gegaan toen we voorbij de boei
waren. Hierna gingen we dus terug naar de startboei. Onderweg
hebben we lekker "gesurft" op de golven. Als dit op een goede
manier lukt, dan kan je daar heel veel winst mee maken.
Toen we dan terug bij de startboei waren zagen we dat we nog een ronde moesten
doen. Op dat moment lagen wij nog steeds op een hele goede plaats, er
lagen enkel Lasers voor ons. Maar tijdens de tweede ronde hebben een
aantal boten ons alsnog ingehaald (vooral die Patins en de 490'ers). Toch
zijn we nog als eerste 420 over de finish geraakt. Ik was onderweg wel
een beetje ongerust geworden want toen ik naar ons zeilnummer keek vroeg ik me
af of dit wel het zeilnummer was dat ik opgekregen heb (en dus ook op het
inschrijvingsformulier heb gezet). Ik dacht van niet ...
Ondertussen waren de eerste boten van de A-race reeds gefinisht. Wel een
machtig zicht en gevoel, als je zo met je open zeilbootje tussen de “grote
jongens” zoals de Brunel kan zeilen ! Ongeveer een half uur nadat de eerste
open zeilboot over de finish gegaan is werden degenen die dan nog niet
gefinisht waren met de motorboot opgehaald. We mochten natuurlijk niet te
lang meer voor Antwerpen blijven varen nu de "grote boten" binnen
begonnen te komen ...
Kort daarna kwam dan de start voor de derde en laatste manche. We moesten
weer eerst rond die groene boei en dan rechtstreeks naar het HWV waar de finish
zou zijn. Dit keer hadden Stefan en ik zo geen goede start, we hebben de
Geronimo voor moeten laten gaan en we konden hen ook niet meer inhalen.
Wij hebben trouwens ook wel wat pech gehad : het lei-oog van de fokkeschoot
(aan bakboord) was al tijdens de 2e manche aan één kant
helemaal los gekomen dus we hebben die fokkeschoot dan maar door een ander
lei-oog gestoken (kwestie van dat ene lei-oog er niet af te zeilen tijdens de
race). Niet echt ideaal natuurlijk, want nu kon de fok langs de ene kant
niet meer aangetrokken worden zoals het hoorde, wat vooral erg lastig was omdat
we deze manche scherp aan de wind moesten varen.
Het was trouwens "zwaar werk", deze manche. De wind stond tegen
de stroming zodat er redelijke golven ontstonden, en als je daar tegenin moet
varen, da's niet zo evident. Ten eerste zorgen die golven ervoor dat het
sturen niet meer gaat zoals het moet en ten tweede word je goed nat door al het
overslaande nat. De boot loopt dan natuurlijk ook wel vol water. Dat hebben Steven en Gerrit trouwens ook
ondervonden : Gerrit die probeerde verwoed hun boot leeg te scheppen om dan,
wanneer dat eindelijk gelukt was, weer een golf binnen te krijgen … De wind was
bovendien (heel de dag trouwens) erg vlagerig, ik heb me laten wijsmaken dat er
vlagen tot 30 knopen bij waren !
En toen ging Stefan me even helpen met het aantrekken van de fok. Hij
heeft natuurlijk veel meer kracht dan ik - en dat hebben we geweten ! Hij
sleurde even aan de fokkeschoot - en daar vloog het lei-oog ... Niet dàt wat
reeds half kapot was, maar dat wat we gebruikten om het half kapotte spul te
sparen ... Dan voorlopig de fok zo maar aantrekken, en na het overstag gaan de
fok terug in het half kapotte lei-oog gestoken. En maar hopen dat dit het
houdt ...
Onderweg hebben we moeten uitwijken voor een binnenschip dat achterop kwam (één
van de wedstrijdboten vaarde voor het binnenschip en floot iedereen "uit
de weg"). Er was, bijna aan Hoboken, ook een groot rood zeeschip dat
wilde vertrekken maar gelukkig waren wij er toen al voorbij. Anderen
hadden minder geluk, die konden nog maar eens uitwijken. Maar ja,
beroepsvaart heeft nu éénmaal voorrang !
Nadat we gefinisht waren zeilden we een stukje terug, haalden onze zeilen naar
beneden en lieten ons op de stroming terug naar het HWV drijven. Toen we
bijna in het riet hingen ben ik uitgestapt en heb ik de boot naar de slipway
getrokken. We moesten naar de kant roepen welk nummer onze strandkar had
en die zijn ze dan gaan halen. Wij waren natuurlijk niet de
enigen wiens boot op de kant getrokken moest worden. Het was dus een
gezellige drukte aan de slipway – met z’n allen pootje (of meer) baden in de
Schelde.
De strandkar werd gehaald, de boot werd erop gelegd, hij werd naar boven getrokken
en werd op de slipway met de hogedrukreiniger helemaal schoongespoten.
Dan konden wij de boot verder op de “parking” trekken en konden we beginnen
aftuigen.
De anderen van de club waren ondertussen ook gearriveerd. Jos en Marc
hadden veel meer pech gehad dan wij : zij hadden hun overloop gewoon los uit de
boot getrokken (gelukkig hadden ze niet ver meer te varen) met als resultaat
een noodmanoeuvre waardoor de boot zo goed als vol water liep. Dat was
vooral ongelukkig voor Jos, want die had geen zeilkledij aan ...
Tegen 16u was onze boot volledig afgetuigd. Stefan is de auto gaan halen,
heeft de boot achter de auto gehangen en is dan auto + boot gaan
parkeren. We hebben ons snel omgekleed (zeilkledij was nat) om dan nog 2
uur op de uitslag te moeten zitten wachten. Blijkbaar gaat dat berekenen
van de uitslag niet zo snel als bij ons op de club.
En toen die uitslag er dan uiteindelijk was bleek mijn vrees over dat
zeilnummer niet ongegrond te zijn : wij stonden (overall) op de derde laatste
plaats (33e van de 36 boten) en Karlien en haar vriendin stonden op de 13e
plaats (en 5e van de tweemansboten). Zij hadden dus het zeilnummer dat ik
had opgegeven gekregen, en wij hadden dat van hen. Wij weten gelukkig
allemaal wél wat de correcte uitslag is, maar ja, op papier staan we derde
laatste ... Jammer hoor ... En een les voor de volgende keer dat er goed op
gelet moet worden dat je met het juiste zeilnummer zeilt.
In ieder geval : zeilen op de Schelde met een open zeilboot is MEGA-FUN !!!!!! Volgend
jaar meer deelnemers van AZCN ???
En voordat ik het vergeet : dank aan de club voor het sponsoren van de geleende
boten !
(do foto’s komen van de website
van het organiserende HWV : http://www.hwv.be/)